ويژگي هاي مورفولوژيكي الياف و تركيب هاي شيميايي ساقه ي آفتابگردان (Helianthus annus) كشت شده در منطقه آستارا (رقم چرنيانكا 66)

اين پژوهش به منظور تعيين ويژگي هاي مورفولوژيكي الياف و تركيب هاي شيميايي ساقه ي آفتابگردان رقم چرنيانكا 66 كشت شده در منطقه ي آستارا انجام شد. پس از جمع آوري تعدادي ساقه از اين رقم، تعداد 6 ساقه ي تقريبا هم اندازه، به منظور تعيين ويژگي هاي مورفولوژيكي الياف و تعدادي ساقه ي ديگر نيز براي تعيين تركيب هاي شيميايي الياف انتخاب شدند. آزمايشات مورفولوژيكي به منظور تعيين ابعاد الياف و محاسبه ي ضرايب بيومتريك در 3 ارتفاع ساقه ها ( 5، 50 و 75 درصد ارتفاع هر ساقه) با دفيبره كردن الياف به كمك روش فرانكلين انجام شد و تعيين تركيب هاي شيميايي طبق استاندارد TAPPI در دو حالت با پوست و بدون پوست انجام گرديد. ميانگين كل طول الياف، قطر الياف، قطر حفره و ضخامت ديواره به ترتيب 663 ، 848/29، 182/25 و 336/2 ميكرون اندازه گيري شد و ميانگين كل ضريب درهم رفتگي، ضريب انعطاف پذيري و شاخص رانكل نيز به ترتيب 681/22، 259/84 و 188/0 محاسبه گرديد. ميانگين كل درصد سلولز، ليگنين، مواد استخراجي محلول در استن، محلول در الكل، محلول در آب گرم و خاكستر نيز به ترتيب 066/40، 758/22، 953/3، 86/1، 186/2 و 208/3 تعيين شد. نتايج نشان داد كه با افزايش ارتفاع ساقه، طول الياف افزايش يافت، ولي اين افزايش معني دار نبود. همچنين با افزايش ارتفاع ساقه، قطر، قطر حفره و ضخامت ديواره سلولي الياف كاهش يافتند كه اين كاهش براي قطر و قطر حفره ي سلولي در ارتفاع 75 درصد ساقه معني دار بود، ولي براي ضخامت ديواره ي سلولي در طول ساقه معني دار نبود. همچنين نتايج نشان داد كه وجود پوست تاثير معني داري بر درصد همه ي تركيب هاي شيميايي داشته است، بطوريكه ساقه ي با پوست، داراي سلولز كمتر و ليگنين، مواد استخراجي و حاكستر بيشتري نسبت به ساقه ي بدون پوست است.