عوامل مؤثر بر پذيرش باغ كاري در اراضي شيب دار: مورد مطالعه شهرستان هاي مينودشت و گاليكش استان گلستان

فرسايش خاك به عنوان يك مشكل عمده و مانع جدي براي دستيابي به كشاورزي پايدار به شمار مي‌ آيد. اين مشكل در اراضي شيب دار حادتر است. يكي از روش هاي حفاظت خاك در اين قبيل اراضي، كاشت درخت و احداث باغ مي باشد. هدف پژوهش حاضر بررسي عوامل موثر بر پذيرش باغ كاري در اراضي شيب دار شهرستان‌هاي مينودشت وگاليكش واقع در استان گلستان بود. بدين منظور از روش تحقيق توصيفي-همبستگي استفاده شد. جامعه مورد مطالعه شامل تمام كشاورزاني بود كه حداقل يك هكتار زمين شيب‌دار در طرح تغيير كاربري اراضي شيب‌دار طي سال‌هاي 1385 تا 1390 داشتند (1985=N). نمونه‌گيري با كمك فرمول كوكران و به روش خوشه اي تصادفي انجام گرديد كه بر اساس آن تعداد 145 نفر از 25 روستاي محدوده تحقيق انتخاب گرديد. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه بود. روايي صوري پرسشنامه بر اساس نظرات اساتيد دانشگاه و كارشناسان ادارات جهاد كشاورزي دو شهرستان مينودشت وگاليكش تاييد گرديد. ميزان پايايي پرسشنامه با انجام يك مطالعه راهنما بررسي گرديد و ضرايب آلفاي كرونباخ براي شاخص‌هاي ريسك‌پذيري، آينده‌نگري و نگرش حفاظت خاك به ترتيب برابر 0/65، 0/75 و 0/87 به دست آمد. نتايج نشان داد كه دو گروه پذيرنده و نپذيرنده عمليات باغ كاري در اراضي شيب دار، از نظر سطح تحصيلات، تعداد قطعات زمين، سطح مكانيزاسيون، ميزان اراضي تحت مالكيت، درآمد كشاورزي، دريافت كمك دولتي، مشاركت اجتماعي، نگرش نسبت به حفاظت خاك، دانش حفاظت خاك و آينده‌نگري، تفاوت معني‌داري با يكديگر دارند. در تمام متغير‌هاي ياد شده به جز متغير آينده‌نگري، ميانگين گروه پذيرنده از ميانگين گروه نپذيرنده بالاتر به دست آمد. همچنين، بهترين متغيرهاي تبيين كننده پذيرش باغ كاري در اراضي شيبدار به ترتيب شامل كمك‌هاي دولتي، تعداد قطعات زمين و درآمد كشاورزي بود.