رابطه‌ي گرايش كارآفرينانه‌ي فردي، يادگيري فردي و خلاقيت با عملكرد شغلي كارشناسان سازمان جهاد كشاورزي استان همدان

هدف اين پژوهش توصيفي-همبستگي بررسي روابط بين گرايش كارآفرينانه‌ي فردي، يادگيري فردي و خلاقيت با عملكرد شغلي بود. همچنين، نقش ميانجي يادگيري فردي و گرايش كارآفرينانه‌ي فردي بررسي شد. جامعه آماري شامل كليه كارشناسان سازمان جهاد كشاورزي استان همدان به تعداد 635 كارشناس بود و حجم نمونه بر اساس فرمول كوكران تعداد 242 تن تعيين شد كه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه‌اي متناسب انتخاب شدند. داده‌هاي پژوهش با استفاده از چهار مقياس استاندارد شامل مقياس يادگيري فردي   Sujan et al. (1994)، مقياس گرايش كارآفرينانه‌ي فردي Bolton Lane (2012)، مقياس خلاقيت Tierney et al. (1999) و مقياس عملكرد فردي et al.  Staples (1990) گرد‌آوري شد. براي بررسي روايي پرسشنامه‌ از تحليل عاملي تاييدي و براي بررسي پايايي از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شد 0/83 ≥ α ≥ 0/76. نتايج مدل‌يابي معادله‌هاي ساختاري و بوت استرپ نشان داد كه يادگيري فردي با عملكرد شغلي رابطه‌ي مثبت و معنادار دارد و همچنين، رابطه بين گرايش كارآفرينانه و عملكرد شغلي را ميانجي‌گري مي‌كند. افزون بر اين، خلاقيت با گرايش كارآفرينانه و با عملكرد شغلي رابطه مثبت و معناداري دارد. اثر غيرمستقيم گرايش كارآفرينانه بر عملكرد شغلي با ميانجي‌گري يادگيري فردي مثبت و معنادار بود. بر اساس يافته‌هاي پژوهش، مديران و رهبران سازمان مي توانند در فرايند بهبود گرايش كارآفرينانه بر مكانيسم يادگيري فردي و خلاقيت تمركز نمايند و از اين طريق عملكرد شغلي را ارتقا دهند.