تدوين مدل راهبردي TOWS در توسعه گردشگري كشاورزي و روستايي استان مازندران

هدف اصلي اين پژوهش، تدوين مدل راهبردي TOWS در توسعه گردشگري روستايي (گردشگري كشاورزي، بوم‌گردشگري) استان مازندران با بررسي موردي در دو شهرستان سوادكوه و سوادكوه شمالي است. پژوهش از نوع توصيفيتحليلي است كه با بررسي مطالعات تحليلي و مرور ادبياتي از منابع مختلف و نتايج تحليلي با نظر متخصصان و پژوهشگران حيطۀ گردشگري كشاورزي و روستايي به اولويت‌بندي هريك از عوامل داخلي(قوت‌ها و ضعف‌ها) و بيروني(فرصت‌ها و تهديدها) و تدوين راهبرد TOWS پرداخته است. جامعه آماري پژوهش، گروهي از متخصصان و كارشناسان داراي تجربه و تخصص علمي و مديريتي در زمينه گردشگري روستايي  و توسعه و عمران روستايي‌اند كه به طور هدفمند و در دسترس20 نفر انتخاب شدند. پرسش‌نامه بر اساس تكنيك AHP و مقياس نه سطحي ساعتي ميان آنها توزيع شد. در نهايت 16 پرسش‌نامه تكميل، جمع‌آوري و مورد تحليل قرار گرفت. براي پـردازش اطلاعـات از تكنيكSWOT AHP  با استفاده از نرم‌افزارSuper Decisions نسخه 6/2 وExcel  بهره گرفتـه شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه در ارزيابي معيارها، نقاط قوت، فرصت‌ها، ضعف‌ها و تهديدها، اولويت‌هاي اول تا چهارم را به خود اختصاص دادند. در تدوين راهبرد‌ها با بهره‌گيري از مدل TOWS  با توجه به غيرقابل‌كنترل بودن عوامل بيروني سعي شده است بيشتر بر عوامل قابل كنترل دروني تأكيد شود. مهم‌ترين راهبرد‌هاي مدل TOWS، به‌ترتيب اولويت شامل راهبرد‌هاي حداكثر حداكثر(SO)، حداقل حداكثر(WO)، حداكثرحداقل(ST) و حداقل حداقل (WT)براي توسعه گردشگري روستايي تبيين گرديده است.