بررسي تاثير اثر بازگشتي انرژي بر ارزش افزوده بخش كشاورزي در ايران

با مدنظر قرار دادن اثر بازگشتي انرژي، صرفه جويي واقعي انرژي در اثر كارايي منابع مشخص مي شود. در غيراينصورت با ايجاد فضايي غيرواقعي، تجزيه و تحليل و برنامه ريزي اقتصادي صورت مي پذيرد. لذا نتايج سياست هاي اعمال شده، مطلوب نمي باشد. در اين مقاله، اثر بازگشتي انرژي بخش كشاورزي در دو مدل، با شاخص ديويژيا و ضرايب معني دار مدل اثرات ثابت داده هاي تابلويي تابع كاب داگلاس، كه تاثير مثبت مصرف انرژي زيربخش هاي كشاورزي بر ارزش افزوده كشاورزي در دوره زماني 1394-1375، با روش حداقل مربعات نشان مي دهد، برآورد شد. نتايج تجزيه انرژي شاخص ديويژيا، اثر شدت انرژي را موثرترين عامل در افزايش مصرف انرژي تاييد مي كند. اثر بازگشتي انرژي در دو مدل داراي روند نزولي است و به ترتيب با متوسط نرخ رشد سالانه 19.38٪ و 16.99٪ مي باشد. لذا به طور متوسط در 80.62٪ و 83.01٪ از ذخيره انرژي مورد انتظار صرفه جويي شده است. با توجه به اين كه اثر شدت انرژي، مهمترين فاكتور در افزايش مصرف انرژي كشاورزي مي باشد و بعد از هدفمندي يارانه ها اثر بازگشتي انرژي با رشد كمتري كاهش يافته است. لذا برنامه ريزي و سياست گذاري در كارايي و اثر بازگشتي انرژي بايد، با دقت بيشتري صورت پذيرد.