بررسي عوامل راهبردي مديريت گردشگري روستايي با استفاده از تكنيك SWOT و تشكيل ماتريس QSPM در استان كرمانشاه

مقاله حاضر با استفاده از روش پيمايش، مطالعات ميداني و تعيين نقاط قوت، ضعف، فرصت‌ها و تهديدها به شيوه SWOT به ارائه راهبرد در جهت توسعه پايدار گردشگري در مناطق روستايي كرمانشاه پرداخته است. به اين منظور ابتدا نسبت به شناسايي عوامل دروني و بيروني تاثير گذار بر مديريت گردشگري روستايي استان كرمانشاه اقدام و در مرحله ي بعد به تجزيه و تحليل و تدوين راهبرد موردنظر با استفاده از ماتريس QSPM پرداخته شد. روايي ابزار تحقيق با استفاده از نظر كارشناسان تاييد و پايايي آن با محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ محاسبه گرديد. جامعه مورد بررسي شامل كارشناسان و مديران سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استان به تعداد 50 نفر بود كه 17 نفر از آنان به طور هدفمند انتخاب گرديدند. يافته‌هاي تحقيق نشان داد از ميان راهبردهاي چهار‌گانه براي توسعه ي گردشگري روستايي از نظر جامعه آماري مورد مطالعه راهبرد هاي تهاجمي مناسب ترين راهبرد مي باشد. با توجه به نتايج ماتريس كمّي راهبردي مي‌توان راهبردهاي ذيل را به منظور مديريت هرچه موثرتر گردشگري روستايي درنظر گرفت. ترتيب اولويت راهبردها براساس ميزان و وزن كلي آن ها در اصلاح و حركت به سمت توسعه ي پايدار است. براي نمونه راهبرد quot; بازنگري جهت استفاده بهينه و هدفمند از منافع گردشگري quot;، جذابيت بالايي به لحاظ اجراي مديريت گردشگري پايدار روستايي دارد. همچنين نتايج نشان داد كه بنابر نظر مديران و كارشناسان، راهبرد اصلي شناسايي شده، راهبرد بازنگري (WO) با نمره 3.61 مي باشد.