برنامه‌ريزي راهبردي توسعه نظام ترويج تعاون در ايران

تحقيق كاربردي حاضر با رويكرد برنامه‌ريزي راهبردي و با هدف تحليل وضعيت و تدوين راهبردهاي توسعه نظام ترويج تعاون كشور در دو مرحله اجرا شد. در مرحله نخست با مروري نظام‌مند، وضعيت ترويج تعاون در كشور واكاوي شد. بدين ترتيب، تعداد 44 عامل خارجي (18 مورد فرصت‌ها و 26 مورد تهديدها) و 35 عامل داخلي (17 مورد قوت‌ها و 18 مورد ضعف‌ها) شناسايي شدند. در مرحله دوم نسبت به تدوين يافته‌هاي اين مرحله در قالب يك پرسشنامه براي ارزيابي و تدوين راهبردها بر مبناي روش تحليل SWOT و ماتريس كمي برنامه‌ريزي راهبردي (QSPM) اقدام شد. يافته‌هاي مرحله دوم نشان داد كه، مجموع امتيازهاي نهايي عوامل خارجي براي فعاليت‌هاي ترويج تعاون 2.356 است. اين امتياز به اين معني است كه بخش تعاون كشور نتوانسته است از فرصت‌ها يا پتانسيل‌هاي موجود، بهره‌برداري نمايد و يا از بروز عوامل تهديدزا، پيشگيري نمايد. همچنين مجموع امتيازهاي نهايي عوامل داخلي براي فعاليت‌هاي ترويج تعاون 2.795 به دست آمد. اين يافته نشان مي‌دهد در حال حاضر نقطه قوت ترويج تعاون در حوزه عوامل و نيروهاي داخلي تاثيرگذار است. راهبردهاي قابل قبول در برنامه‌ريزي توسعه نظام ترويج تعاون، با توجه به قرارگيري در خانه شماره 5 ماتريس داخلي و خارجي، راهبردهاي محافظه‌كارانه است. با توجه به قوت‌هاي مناسب ترويج تعاون مي‌توان راهبردهاي تهاجمي را نيز مورد توجه قرار داد. در نهايت با استفاده از تكنيك QSPM جذابيت راهبردها تعيين شد.