بررسي اجماع سازي هدفمند ابن تيميه مبني بجهت كاستن جايگاه نبوي

بالاترين جايگاه نزد مسلمين، جايگاه والاي حضرت خاتم‌الأنبيا(ص) است كه هيچ جاي‌گزيني ندارد. با تكيه بر اسناد معتبر و قطعي بين فريقين، كه حاكي از حيات برزخي انبياست، تفاوتي بين منزلت پيامبر اسلام، قبل و بعد از رحلت نبوده و تمام مسلمين، حضور در مضجع نوراني ايشان را با حضور در محضر نوراني‌اش در زمان حيات مادي برابر دانسته و با شوق زايدالوصفي به زيارتش شتافته و به دعا و راز و نياز با خداوند متعال مي پردازند. با اين حال، ابن تيميه حراني، در قرن هفتم، به طرح نظرياتي پرداخت كه نه تنها باور عمومي مسلمين در زيارت و اظهار ادب در مزار نبوي و... را ناديده گرفته، بلكه غالباً بر آن‌ها ادعاي اجماع هم كرد. سؤال مهم اين است كه آيا ادعاهاي ابن تيميه مبني بر اتفاق نظر بين دانشمندان در ديدگاه‌هاي مزبور صادق است؟ اين مقاله با روش توصيفي ـ تحليلي به اين موضوع پرداخته و با تكيه بر آثار اهل‌سنت، نادرستي غالب ادعاهاي يادشده را اثبات مي كند.