بررسي عملكرد سامانۀ كنترل خودكار غيرمتمركز در بهره برداري كانال اصلي آبياري تحت نوسان هاي جريان ورودي

بومي سازي و پياده سازي فناوري هاي نوين مديريت بهره برداري شبكه هاي آبياري، به منظور بهبود بهره وري آب كشاورزي، بيشتر از هميشه احساس مي شود. اين مطالعه با هدف بررسي توانايي سامانۀ غيرمتمركز كنترل خودكار رقوم سطح آب در كانال اصلي آبياري در بهره برداري كانال اصلي آبياري تحت نوسان هاي جريان ورودي به اجرا درآمد. سامانۀ كنترل خودكار تناسبي انتگرالي طراحي شده در اين تحقيق روي مدل رياضي كانال اصلي شاخۀ شمالي شبكۀ آبياري رودشت آزمايش شد كه با مشكل اساسي نوسان هاي جريان ورودي رو به روست. به منظور تعيين توانايي هاي اين سامانۀ كنترل طراحي شده، دو سناريوي بهره برداري شامل نوسان هاي ورودي غيرقابل پيش بيني نرمال و شديد در نظر گرفته شد. ارزيابي وضعيت بهره برداري نشان مي دهد كه تحت نوسان هاي نرمال جريان ورودي به كانال اصلي، كنترلگر تناسبي انتگرالي تقريباً در تمام بازه هاي كانال اصلي عملكرد مطلوبي در تنظيم سطح آب داشته به طوري كه حداكثر شاخص هاي ارزيابي خطاي مطلق و خطاي تجمعي به ترتيب برابر 11/3 و 7/5 درصد در بازه 23 به دست آمده است. اما در نوسان هاي شديد، كنترلگر تنها قادر به كنترل وضعيت جريان در نيمۀ بالادستي كانال اصلي بوده و نيمۀ پايين دست بازه هاي كانال اصلي قادر به آبگيري نبوده است. بر اساس نتايج اين تحقيق، سامانه هاي كنترل خودكار غيرمتمركز در شرايط نرمال نوسان هاي ورودي بهره برداري مطلوبي ايجاد مي كنند در حالي كه در شرايط نوسان هاي شديد جريان ورودي لازم است از سامانه هاي هوشمندتري براي تأمين بهره برداري مطلوب استفاده كرد.