تعيين كارايي شبكه‌هاي آبياري و زهكشي كارون بزرگ با استفاده از روش تحليل پوششي داده‌ها با پارامترهاي كنترل‌كننده‌ ميزان محافظه‌كاري

مطالعات نشان مي‌دهد كه عملكرد بسياري از شبكه‌هاي آبياري و زهكشي موجود بنا به دلايلي مانند نقص در طراحي و اجرا و نبود مديريت مناسب، كمتر از حد انتظار است. وجود عوامل مؤثر متعدد بر عملكرد اين شبكه‌ها، مسئله ارزيابي را پيچيده كرده است. يكي از روش‌هاي بسيار كارآمد در زمينۀ ارزيابي كارايي، روش تحليل پوششي داده‌هاست. البته فرض دقيق و معين بودن داده‌هاي مورد استفاده در اين روش، باعث ايجاد محدوديت‌هايي در استفاده از آن مي‌شود. از اين‌رو، در مطالعۀ حاضر براي تعيين كارايي فني، كارايي مقياس و كارايي فني خالص در چهار شبكه آبياري و زهكشي كارون بزرگ با در نظر گرفتن مسئلۀ عدم حتميت در داده‌ها، از روش تحليل پوششي داده‌ها با پارامترهاي كنترل‌كنندۀ ميزان محافظه‌كارياستفاده شد. نتايج بررسي ها نشان مي دهد كه در سطح احتمال 50 درصد انحراف از محدوديت، شبكۀ آبياري و زهكشي گتوند و شمال شرق اهواز به ترتيب با ميانگين 1 و 0.52 امتياز، بيشترين و كمترين كارايي را دارند. بررسي علل ناكارايي در شبكه‌ها نشان مي دهد كه هزينه‌هاي پرسنلي و تعمير و نگهداري بيشترين تأثير را بر اين امر داشته به نحوي كه درصد اختلاف ميان مقدار واقعي و مطلوب اين دو نهاده  به‌ترتيب 48 و 41 درصد است. براي اطمينان خاطر تصميم‌گيرندگان در به كارگيري نتايج حاصل از مطالعه، با استفاده از شبيه‌سازي مونت‌كارلو، اعتبار روش مذكور سنجيده شد. نتايج به دست آمده بيانگر توانمندي مدل تحليل پوششي داده‌ها با پارامترهاي كنترل‌كنندۀ ميزان محافظه‌كاري در مقابل داده‌هاي نامطمئن است.