بررسي و تحليل روند تحولات نظام شهري مطالعه موردي: استان كرمانشاه

در كشور ايران بعد از اصلاحات اراضي و طرح هاي توسعه اي و سياست هاي اتخاذ شده تحولات چشمگيري در نظام هاي شهري به وجود آمد كه منجر به شكاف و فاصله فزاينده بين شهرهاي بزرگ و مراكز استان ها  شده است. وجود چنين شكافي موجب مسائل و مشكلات در سطح مناطق و شهرها شده است. اين پژوهش با هدف بررسي تحولات نظام شهري مناطق جنگ زده غرب كشور به بررسي  تحولات نظام شهري استان كرمانشاه پرداخته است. روش تحقيق توصيفي – تحليلي و با بهره گيري از داده هاي سرشماري سال هاي 55 تا 95 از مركز آمار براي داده هاي كمي و بهره گيري از نظرات خبرگان براي داده هاي كيفي پژوهش بوده است. روش هاي تجزيه و تحليل اطلاعات مدل ها و تكنيك هاي برنامه ريزي شهري و روش سوارا مي باشد. نتايج تحقيق نشان مي دهد شهر كرمانشاه و اسلام آباد غرب به عنوان شهر اول و دوم در سلسله مراتب شهرهاي استان  در طي اين سال هاي مورد بررسي بوده است. شهرهاي قصرشيرين و سرپل ذهاب در سال هاي جنگ تحميلي در رده هاي آخر قرار مي گيرند. اما بعد از جنگ دوباره تقريبا به حال اوليه خود بر مي گيرند. به طور كلي ساختار و و نظام شهري استان كرمانشاه همانند ساير استان هاي كشور و كشورهاي در حال توسعه كاملا نامتعادل مي باشد و با شرايط نخست شهري مواجه است. نتايج حاصل از روش سوارا نيز نشان داد كه عامل اداري – سياسي و جنگ تحميلي از مهمترين عوامل موثر بر تحولات نظام شهري استان كرمانشاه در چند دهه اخير بوده اند.