تحليل اثر مقياس در برنامه‌ريزي ساختارهاي سبز شهري با رويكرد ارزيابي سيماي سرزمين؛ مطالعه موردي: منطقه يك و سه كلانشهر تهران

در حال حاضر شناسايي مشكلات و شناخت الگوي كالبدي شهر و فرم شهري در مقياس‌هاي مختلف از اهميت بسزايي برخوردار مي‌باشد. همچنين برنامه‌ريزي ساختار شهري مستلزم استفاده از داده مكان‌دار در مقياس مناسب مي‌باشد. انتخاب مقياس بهينه و منطبق نمودن مطالعات بر اساس مقياس مناسب يكي از اصولي است كه مي‌تواند نتايج مطالعات را تدقيق كرده و براي اجرا، كاربردي نمايد. هدف از مطالعه حاضر بررسي اثر مقياس در مطالعات فضايي شهر و محيط‌زيست در مناطق يك و سه شهر تهران مي‌باشد. رويكرد تحقيق حاضر بيان اثرات مقياس در مطالعات سيماي سرزمين شهري با بهره‌گيري از الگوي اكولوژي سيماي سرزمين و ارزيابي تصاوير ماهواره در دو مقياس مياني (landsat) و خرد (quick bird) مي‌باشد. مقايسه نتايج حاصل از كمي سازي سيماي سرزمين در دو مقياس خرد و مياني در مناطق يك و سه شهر تهران بيانگر اختلاف نتايج در مقياس مطالعات مي‌باشد. در مقياس مياني 1747 لكه سبز ولي در مقياس خرد 36516 لكه سبز قابل‌تفكيك بود كه هر دو نتيجه قابل‌استفاده مي‌باشد. به همين تناسب در اندازه لبه و تراكم لبه و همچنين شكل لكه‌ها در دو مقياس مطالعه اختلاف وجود دارد. نتايج نشان داد ويژگي لكه‌هاي مقياس خرد مناطق يك و سه شهر تهران به حالت طبيعي فضاي سبز اين مناطق نزديك‌تر بوده و در برنامه‌ريزي‌هاي شهري و محلي كاربرد بيشتري دارد، ولي از نظم كمتري در لبه‌ها برخوردار مي‌باشد كه اين نظم كمتر هيچ‌گونه ارتباطي با تخريب اين‌گونه فضا ندارد. اهميت نظم لكه‌ها در مطالعات منطقه‌اي موردتوجه بوده كه در اين سطح، مطالعات تصاوير مقياس مياني توصيه مي‌گردد. به‌طوركلي با جهت‌دهي مطالعات بر اساس اصول مقياس مي‌توان عدم قطعيت نتايج را به حداقل كاهش و فضاي تصميم‌گيري را بهبود بخشيد.