تاثير چهار هفته تمرين ورزشي تداومي و تناوبي بر سطوح اكتيوينA عضلاني در موش‌هاي ماده مبتلا به سرطان پستان

تنظيم افزايشي سطوح اكتيوينA در نمونه هاي سرطاني دچار شده به كاشكسي گزارش شده است. هدف از اجراي پژوهش حاضر بررسي تاثير چهار هفته تمرين تداومي و تناوبي بر سطوح اكتيوينA در بافت عضلاني موش هاي ماده مبتلا به سرطان پستان بود. 32 سر موش ماده Balb/c شش تا هشت هفته اي به صورت تصادفي در چهار گروه كنترل، كنترل توموري، تمرين تناوبي+تومور و تمرين تداومي +تومور قرار گرفتند (هشت موش در هر گروه). برنامه تمرين تناوبي و تداومي به مدت چهار هفته و پنج جلسه در هفته روي نوارگردان طراحي شده براي جوندگان اجرا شد. 48 ساعت بعد از جلسه آخر تمرين، بافت عضله دوقلو جدا شد و بعد از هموژن كردن آن، سطوح اكتيوينA به روش الايزا در بافت عضلاني اندازه گيري شد. حجم تومور نيز با كوليس ديجيتال اندازه گيري شد و به منظور تجزيه و تحليل داده ها از آزمون آناليز واريانس يك طرفه و آزمون تعقيبي توكي استفاده شد. نتايج حاضر نشان داد كه سطوح اكتيوينA در بافت عضلاني گروه تمرين تداومي در مقايسه با گروه كنترل توموري به صورت معناداري كمتر است (0.026=p ). باوجود اين، تفاوت معناداري براي سطوح اكتيوينA بين گروه كنترل توموري و گروه تمرين تناوبي مشاهده نشد (0.105= p). وزن عضله دوقلو در گروه سالم به صورت معنادراي بيشتر از گروه هاي توموري بود (P 0/05) و تمرين ورزشي تداومي و تناوبي با تغيير معناداري در وزن عضله دوقلو همراه نبود (P 0/05). علاوه بر اين، حجم تومور در گروه تداومي و تناوبي نسبت به گروه كنترل توموري به صورت معناداري كمتر بود (P 0.001)، اما تفاوت معناداري بين گروه تمرين تداومي و تناوبي مشاهده نشد (0.681= p). بر اساس يافته هاي حاضر مي توان عنوان كرد كه حداقل در كوتاه مدت (چهار هفته) تمرين ورزشي نمي تواند تاثير معناداري بر توده عضلاني موش هاي ماده مبتلا به سرطان پستان داشته باشد.