بررسي اثر درماني پيوند سلول هاي بنيادي مزانشيمي آمنيوني در درمان ديابت نوع يك

ديابت قندي مي تواند ناشي از فقدان انسولين يا مقاومت بافت هاي محيطي به انسولين همراه با كاهش ترشح انسولين باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسي اثر درماني پيوند سلول هاي بنيادي مزانشيمي آمنيوني دردرمان ديابت نوع يك صورت گرفت اين مطالعه از نوع تجربي بوده وحيوانات به چهار گروه تقسيم شدند: گروه شاهد يا سالم، گروه كنترل ديابتي، گروهي كه سلول ها را به همراه محيط كشت دريافت كردند و گروهي كه فقط سوپ سلولي دريافت كردند. سطوح قند و انسولين خون و وزن حيوانات در طول مطالعه با آزمون هاي آماري ANOVA و ttest بررسي شدند. با پيوند مرحله اول سلول هاي بنيادي كاهش معني داري در قند خون حيوانات هر دو گروه دريافت كننده سلول به همراه محيط كشت (0.004=p ) و گروهي كه سوپ سلولي دريافت كرده بودند (0.014=p ) نسبت به گروه كنترل وجود داشت. اين نتايج پس از مرحله دوم مشاهده نشد. سطوح انسولين اختلاف معني داري به لحاظ آماري نداشت. مطالعه حاضر نشان داد كه پيوند مكرر سلول هاي بنيادي مزانشيمي مي تواند قند خون را كاهش داده و سطح انسولين خون را بالا ببرد و تزريق سوپ سلولي به تنهايي نمي تواند به اندازه پيوند سلول موثر باشد.