عنوان مقاله :
بررسي ميزان پاسخ پاتولوژيك، عوارض درمان و بقاي مبتلايان به سرطان سرويكس موضعي پيشرفته پس از درمان با شيميدرماني قبل از جراحي
پديد آورندگان :
حسيني ، ساره دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده پزشكي، مركز تحقيقات سرطان - گروه راديوتراپي و انكولوژي , حسنزاده مفرد ، مليحه دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده پزشكي، مركز تحقيقات سلامت زنان - گروه انكولوژي زنان , عاقل ، الهه دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده پزشكي - گروه راديوتراپي و انكولوژي , همايي شانديز ، فاطمه دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده پزشكي، مركز تحقيقات سرطان - گروه راديوتراپي و انكولوژي , فاني پاكدل ، آذر دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده پزشكي، مركز تحقيقات سرطان - گروه راديوتراپي و انكولوژي , يوسفي ، زهره دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده پزشكي، مركز تحقيقات سرطان - گروه راديوتراپي و انكولوژي , شهيدثالث ، سودابه دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده پزشكي، مركز تحقيقات سرطان - گروه راديوتراپي و انكولوژي , فرازستانيان ، مرجانه دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده پزشكي، مركز تحقيقات سلامت زنان - گروه انكولوژي زنان , جودي ، منا دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده پزشكي، مركز تحقيقات سرطان - گروه راديوتراپي و انكولوژي
كليدواژه :
آناليز بقاء , درمان نئوادجوانت , سرطان سرويكس
چكيده فارسي :
مقدمه: سرطان سرويكس، دومين علت سرطان در كشورهاي كمتر توسعه يافته است. كموراديوتراپي همزمان بهعنوان درمان استاندارد سرطان سرويكس پيشرفته است، ولي در كشورهاي در حال توسعه امكانات راديوتراپي كافي نبوده، لذا مطالعه حاضر با هدف تعيين ميزان پاسخ پاتولوژيك، عوارض درمان و بقاي مبتلايان به سرطان سلولهاي سنگفرشي سرويكس موضعي پيشرفته با استفاده از شيميدرماني قبل از جراحي در بيماراني كه كانديد كموراديوتراپي نبودند، انجام شد. روشكار: در اين مطالعه كارآزمايي باليني يكگروهه بهصورت قبل و بعد، 24 نفر از مبتلايان به سرطان سلولهاي سنگفرشي (SCC) سرويكس در مرحله IB2، IIA2 وIIB كه به دلايل مختلف كانديد درمان استاندارد كموراديوتراپي همزمان نبودند، تحت سه دوره شيميدرماني با رژيم پكلي تكسل (135 ميليگرم به ازاي هر متر مربع بدن) و سيسپلاتين (75 ميليگرم به ازاي هر متر مربع بدن) و سپس عمل جراحي قرار گرفتند. پاسخ باليني به شيميدرماني قبل از جراحي (نئوادجوانت) و عوارض درمان، بعد از هر دوره ارزيابي شد. در صورت پسرفت مناسب تومور، 64 هفته بعد از اتمام شيميدرماني، بيماران كانديد جراحي ورتهايم شدند. سپس در غياب معيارهاي پرخطر در آسيبشناسي عمل جراحي، تحت سه دوره ديگر شيميدرماني و در صورت داشتن اين معيارها، تحت كموراديوتراپي ادجوانت قرار گرفتند. تجزيه و تحليل دادهها با استفاده از نرمافزار آماريSPSS (نسخه 21) و آزمونهاي كاي دو و كاپلان ماير انجام گرفت. ميزان p كمتر از 0.05 معنادار در نظر گرفته شد. يافته ها: از 24 بيمار مطالعه، 13 نفر (54.2%) مرحله IIB و 17 نفر (73.9%) گريد II تومور داشتند. 13 نفر (54.2%) در معاينه، درگيري پارامتر داشتند. در مجموع، 7 بيمار از مطالعه خارج و 17 نفر جراحي شده و از اين ميان، 4 بيمار پرخطر، كانديد كموراديوتراپي ادجوانت شدند. ميزان پاسخ باليني و آسيبشناسي كامل بهترتيب 17 نفر (77.2%) و 8 نفر (47.1%) بود. با ميانه پيگيري 18.5 ماه، ميانگين بقاي كلي و بقاي عاري از بيماري در بيماراني كه با پروتكل اين مطالعه درمان شدند، بهترتيب برابر 25.71 و 24.51 ماه بود. ميانگين بقاي كلي 24 بيمار وارد شده به مطالعه، 30.82 ماه (3238.26/29، 95%:CI) بود. نتيجه گيري: شيميدرماني نئوادجوانت در بيماران مبتلا به سرطان سرويكس موضعي پيشرفته عليرغم پاسخ پاتولوژيك قابل قبول، با سود بقاء همراه نيست.
عنوان نشريه :
زنان، مامايي و نازايي ايران