مقايسه اثر تريگر اوولاسيون HCG و توأم HCG و اكسي‌توسين بر ايجاد حاملگي بيوكميكال

مقدمه: ناباروري به‌صورت عدم حاملگي پس از يك‌سال تماس جنسي بدون استفاده از هيچ‌گونه روش پيشگيري، تعريف مي‌شود.  با توجه به وسعت زياد و جمعيت بالاي استان سيستان و بلوچستان و مراجعات بسيار زياد بيماران به مركز نازايي در بيمارستان علي‌بن‌ابيطالب، مطالعه حاضر با هدف مقايسه دو شيوه درماني تحريك تخمك‌گذاري (يك گروه HCG و گروه ديگر HCG به‌همراه اكسي‌توسين) جهت درمان ناباروري در زنان مبتلا به عدم تخمك‌گذاري انجام شد. روش‌كار: اين مطالعه كارآزمايي باليني در سال 97-1396 بر روي 100 زن نابارور مبتلا به نازايي مراجعه‌كننده به كلينيك زنان و زايمان بيمارستان علي ابن ابيطالب (ع) شهر زاهدان انجام شد. بيماران به‌صورت تصادفي به دو گروه مساوي دريافت‌كننده HCG و دريافت‌كننده HCG به‌علاوه اكسي‌توسين تقسيم شدند و ميزان بارداري بررسي شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 22) و آزمون‌هاي كاي اسكوئر و تي مستقل يا من‌ويتني انجام شد. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: در اين مطالعه بر اساس نتايج آزمون كاي اسكوئر، فراواني باروري در گروه دريافت‌كننده توأم HCG و اكسي‌توسين به‌طور معني‌داري بيشتر از گروه دريافت‌كننده HCG به‌تنهايي بود (0.016=p). نتيجه‌گيري: استفاده همزمان اكسي‌توسين با HCG باعث افزايش معني‌دار ميزان بارداري مي‌گردد.