پهنه بندي پايدار سواحل با استفاده از روش فازي (مطالعه موردي :جزيره قشم)

محيط هاي ساحلي از حساس ترين سيستم هاي محيطي به شمار مي روند كه تحت  تأثير فرآيندهاي هيدروديناميكي حاكم، تغيير و تحول در آنها نسبتاً سريع بوده و شايد از اين نظر قابل مقايسه با ساير سيستم هاي ژئومرفولوژي نباشد. سواحل قشم به واسطۀ نوسانات و تغييرات زياد دوره اي سطح آب، محيطي منحصربه فرد با ويژگيهاي خاص به وجود آورده است. به واسطۀ همين تغيير سطح آب، شاهد تغييرات زياد خط ساحلي در مناطق ساحلي هستيم. با درك اين تغييرات قادر خواهيم بود برنامه ريزي دقيق تري براي مناطق مذكور داشته باشيم و مديريتي كارآمد براي آينده اي بهتر در سواحل قشم داشته باشيم. پهنۀ مورد مطالعۀدر اين پژوهش، خطوط ساحلي جزيره قشم مي باشد. هدف از اين مطالعه، پهنه بندي پايدار ساحلي جزيره قشم جهت احداث مناطق دريايي جديد مي باشد. روش پژوهش حاضر با توجه به ماهيت و هدف، روش تحقيق ارزيابي تحليلي با هدف كاربردي است . بخش مهمي از مطالعات، مربوط به گردآوري و تحليل اطلاعات و داده‌هاي موجود و مورد نياز براي شبيه‌سازي‌ها است. در اين پژوهش با استفاده از روش فازي تاپسيس ( FTOPSIS) و سلسله مراتبي فازي (FAHP) به تحليل معيار مؤثر بر پهنه بندي سواحل دريايي مي پردازيم. نتليج بدست آمده حاكي از آن است كه قسمت شمالي جزيره موقعيت بهتري جهت از لحاظ شاخصهاي بررسي شده دارا است. بنابراين اين قسمت با مساحت هزار هكتار به عنوان مكان مورد نظر مشخص مي گردد.