تحليل فضاي حاكم بر توسعه دانش پژوهش تركيبي در ايران و چگونگي كاربرد آن در مطالعات تربيتي

اين مقاله با هدف تحليل وضعيت موجود دانش پژوهش تركيبي در ايران و كاربرد آن در مطالعات تربيتي، انجام شده است. روش، توصيفي تحليلي بوده و دو دسته از آثار بررسي شده اند. در بخش اول، واكاوي آثار تاليف و ترجمه شده نشان داد كه در جنبه مباحث نظري، سهم بالا به مفهوم‌پردازي و تعريف پژوهش تركيبي و مباني فلسفي آن اختصاص دارد و به برخي از محورها توجه اندكي شده است. در جنبه كاربردي كه شامل طرح‌ها و مراحل انجام پژوهش تركيبي است، بالاترين سهم به معرفي طرح‌هاي چهارگانه كرسول و همكاران اختصاص دارد و با وجود تنوع در طرح‌هاي تركيبي، نوعي كرسول‌گرايي به چشم مي‌خورد. در بخش بعد، نتيجه بررسي مقاله‌هاي تربيتي داخل كشور طي يك دوره پنج ساله كه با روش تركيبي انجام شده اين است كه همسو با دانش منتشرشده در جنبه‌هاي عملي، در طرح‌هاي به كار برده شده نيز تسلط با طرح‌هاي چهارگانه كرسول است. همچنين، طرح اكتشافي كاربرد بسيار وسيع‌تري داشته است. در پايان، دلالت‌هاي اين بررسي مطرح شده است