تأثير خودگفتاري آموزشي و انگيزشي بر كنترل قامت تكليف فراقامتي

هدف تحقيق: از جمله مداخلات روان شناختي كه مي‏تواند بر بهبود و موفّقيّت عملكرد حركتي و ورزشي افراد تأثيرگذار باشد، خودگفتاري است. لذا، هدف از پژوهش حاضر بررسي اثربخشي خودگفتاري آموزشي و انگيزشي بر كنترل قامت تكليف فراقامتي در دختران 9 تا 12 ساله بود. روش تحقيق: در اين پژوهش 60 نفر مشاركت داشتند، كه به صورت تصادفي به سه گروه خودگفتاري انگيزشي، آموزشي و كنترل تقسيم شدند. شيوه مداخله بدين صورت بود كه آزمودني ها براي بار اوّل تكليف فراقامتي را در 3 كوشش انجام دادند، سپس براي بار دوّم گروه هاي تحت مداخله، 15 ثانيه قبل از اجراي تكليف فراقامتي، خودگفتاري آموزشي و انگيزشي را با خودشان ذكر كردند، و گروه كنترل بدون هيچ مداخله اي آزمون را اجرا كرد. يافته ها: نتايج تحليل واريانس يك طرفه نشان داد كه عملكرد گروه خودگفتاري انگيزشي نسبت به گروه خودگفتاري آموزشي (0.043=P)، و گروه كنترل (0.013=P)، بهتر بود. امّا تفاوت معناداري بين عملكرد گروه خودگفتاري آموزشي و كنترل مشاهده نشد (0.462=P). نتيجه گيري: اين يافته ها از بكارگيري خودگفتاري انگيزشي به عنوان راهبردي كارآمد در بهبود كنترل قامت تكليف فراقامتي حمايت مي كند، كه ميتوان از مزيتهاي اين راهبرد در ارتقاء آموزش تكاليف فراقامتي در كودكان بهره برد.