شناسايي عوامل مؤثر بر سرمايه‌ گذاري بخش خصوصي در مسكن با تأكيد بر سياست ‌هاي مالي و پولي: رويكرد بيزين

مقاله حاضـر به بررسـي عوامل مؤثر بر سرمايه‌ گذاري بخش خصوصي در مسكن طي سال ‌هاي 1375 تا 1396 در شـرايط نااطميناني مدل، با استفاده از رويكرد متوسط‌ گيري مدل بيزيني و متوسط وزني حداقل مربعات، در ايران پرداخته اسـت. به اين منظور از اطلاعات و داده‌ هاي آماري 20 متغير؛ شامل 11 متغير بيروني (اقتصادي و اجتماعي) و 9 متغير (دروني بخش مسكن) كه بر اساس مباني نظري و مطالعات تجربي بر سرمايه ‌گذاري مسكن مؤثرند، استفاده ‌شده است. نتايج نشان مي ‌دهد كه در بين متغيرهاي بيروني، نرخ شهرنشيني، نرخ بهره حقيقي، نرخ رشد واقعي نقدينگي، نرخ تورم انتظاري، وقفه رشد درآمدهاي نفتي، نرخ رشد واقعي قيمت سكه، نرخ رشد تسهيلات بانكي بخش مسكن، وقفه رشد نرخ ارز واقعي و درجه باز بودن اقتصاد و در بين متغيرهاي دروني، نرخ رشد قيمت زمين، وقفه نرخ رشد تعداد پروانه ‌هاي ساختماني، نرخ رشد واقعي شاخص بهاي مصالح ساختماني، وقفه نرخ رشد واقعي قيمت مسكن، نرخ رشد تعداد ساختمان ‌هاي شروع‌ شده و نرخ رشد واحدهاي تكميل ‌شده دوره قبل، مؤثرترين متغيرها در الگوي سرمايه‌ گذاري بخش خصوصي در مسكن ايران هستند. احتمال شمول ساير متغيرها در الگو كمتر از 50 درصد بوده و شواهد قوي (غيرشكننده) براي مؤثر بودن آن‌ها بر سرمايه‌ گذاري بخش خصوصي در مسكن طي دوره نمونه وجود ندارد. يافته ‌هاي اين مقاله بازگوكننده اين واقعيت است كه اثرگذاري سياست‌ هاي پولي (حجم نقدينگي و نرخ بهره) بر سرمايه‌ گذاري مسكوني قوي‌ تر از سياست ‌هاي مالي (مخارج دولت در بخش ساختمان) مي ‌باشند.