تأثير عوامل اجتماعي بر شادماني اجتماعي (مورد مطالعه: ساكنان شهر اصفهان)

اين پژوهش با هدف بررسي عوامل اجتماعي مؤثر در احساس شادماني در ساكنان شهر اصفهان انجام شد. روش تحقيق پيمايشي، جامعه آماري تقريباً 1663834 نفر جمعيت 10 ساله و بيشتر اصفهان، تعداد نمونه 600 نفر و روش نمونه‌گيري سهميه‌اي و تصادفي انتخاب گرديده است. ابزارهاي پژوهش شامل مقياس شادكامي آكسفورد (آرگايل، 1995) و پرسشنامه متغيرهاي مستقل شاركامي محقق ساخته (1396) بوده است. به‌منظور تحليل داده‌ها از تحليل همبستگي پيرسون و رگرسيون به روش همزمان استفاده شد و محاسبات به كمك نرم‌افزار SPSS انجام گرديد. نتايج تحقيق نشان داده كه ميزان احساس شادماني اكثريت نمونه آماري (69.5 درصد) در حد متوسط محاسبه شده است. نتايج تحليل رگرسيون نشان داده كه سرمايه اجتماعي ضريب استاندارد (بتا) 0.26=β بر شادماني اثر داشته است. وضعيت خانواده و شبكه خويشاوندي 0.27=β بر شادماني اثر داشته است. وضعيت اقتصادي 0.31=β بر شادماني تأثيرداشته است. وضع جسماني و روحي 0.25=β بر شادماني تأثيرداشته است. نتايج تحليل رگرسيون داد كه تمامي متغيرهاي مستقل در مدل رگرسيوني، در سطح خطاي 0.05 معني‌دار هستند (0.05 p) و 26 درصد تغييرات شادماني از طريق مدل رگرسيوني با متغيرهاي مستقل توضيح داده شده است و بيشترين تأثير نيز مربوط به متغير مستقل وضعيت اقتصادي و كمترين تأثير مربوط به وضعيت جسماني و رواني به دست آمده است.