پاسخ جوانه‎زني و هدايت الكتريكي بذرهاي حاصل از گياه مادري سرخارگل (Echinacea purpurea) تحت تأثير تركيب‌هاي زيستي و تنش خشكي

بروز تنش خشكي روي گياه مادري مي‏تواند سبب كاهش جوانه‎زني و رشد بذور گياهان تحت اين شرايط ‎شود. از سوي ديگر استفاده از تركيبات زيستي در تنش‏هاي محيطي سبب توليد بذور با قابليت جوانه‎زني بهتر مي‏شود. اين پژوهش به صورت اسپليت پلات در قالب طرح بلوك‏هاي كامل تصادفي با سه تكرار در سال 1395 انجام گرديد. عامل اصلي شامل رژيم‌هاي مختلف آبياري در سه سطح آبياري پس از 25، 50 و 75 درصد تخليه رطوبتي خاك و عامل فرعي شامل تأمين نياز فسفر در شش سطح 100 درصد نياز فسفر به صورت شيميايي از منبع سوپرفسفات تريپل، 50 درصد فسفر + قارچ مايكوريزا آربوسكولار، قارچ مايكوريزا آربوسكولار، 50 درصد فسفر + باكتري سودوموناس فلورسنس، باكتري سودوموناس فلورسنس و شاهد بدون كود فسفره بود. نتايج نشان داد كه در رژيم آبياري 75 درصد تخليه رطوبتي، حداكثر جوانه‏زني، بنيه بذر، طول ريشه‏چه، طول ساقه‏چه و وزن خشك گياهچه در 50 درصد نياز فسفر + مايكوريزا آربوسكولار بود. همچنين در سطح آبياري پس از 50 و 75 درصد تخليه رطوبتي، تيمار 50 درصد نياز فسفر + مايكوريزا آربوسكولار توانست سبب افزايش سرعت جوانه‏زني و بهبود يكنواختي جوانه‏زني شود. هدايت الكتريكي بذرهاي سرخارگل با افزايش تنش خشكي روند افزايشي را نشان داد. در مجموع نتايج اين پژوهش نشان داد كه باكتري سودوموناس فلورسنس در اين آزمايش در سطح پايين‏تر از قارچ مايكوريزا آربوسكولار توانست درصد و سرعت جوانه‏زني و اثرات منفي ناشي از تنش خشكي را بهبود دهد.