در-جهان بودن و موجوديت بالعرض ماهيت؛ استدلال‌هايي براي در-جهان بودن ماهيت در فلسفه‌ي صدرا

در ادبيات معاصر اختلاف نظري هست بر سر اينكه آيا از منظر صدرا ماهيت امري درجهان است يا تنها درذهن است. اين نوشتار قصد دارد كه دلايلي اقامه كند كه از منظر صدرا ماهيت امري درجهان است. براي اين منظور استدلال خواهد شد كه برخي از تعابير كليدي صدرا (انتزاعي بودن ماهيت و صادق بودن ماهيت بر وجود) درباره‌ي ماهيت، در حضور نظر خاص صدرا در باب انتزاع و صدق نتيجه مي‌دهند كه ماهيت درجهان است؛ گرچه ماهيت تنها بالعرض موجود باشد. با اين نتيجه، مساله‌ي ديگري مطرح خواهد شد: چه تفاوتي بين موجوديت بالذات وجود و موجوديت بالعرض ماهيت است؛ اگر هر دو درجهان بودن را در پي دارند؟ پيشنهاد مي‌شود كه موجوديت بالذات و موجوديت بالعرض و درجهان بودن را مي‌توان در ارتباط با منشا اثر بودن و استقلال از اذهان توضيح داد. شواهد متني از صدرا ارائه خواهد شد كه تعابير صدرا دور از اين پيشنهاد نيست.