روش‌شناسي تفسير آيات متشابه در روايات رضوي

وجود آيات متشابه كه از واقعيت هاي مورد اذعان خود قرآن است، به خاطر طبيعت متشابه بودن مداليل آنها، زمينه را براي تأويل نادرست و كژتاب يهاي فكري و رفتاري فراهم ،مي آورد كه از منظر قرآن با ارجاع آ نها به آيات محكم و نيز مراجعه به اهل بيت م يتوان تأويل صحيح از آنها را به دست داد. از سوي ديگر، بخشي از روايت هاي تفسيريِ به تاويل آيات متشابه اختصاص يافته است كه با واكاوي آنها مي موجود از امام رضا توان هشت روش را براي ب هدس تدادن تأويل صحيح برشمرد كه عبارتند از: 1. استفاده از برهان عقلي 2. بهر هجستن از سياق آيات 3. بهر هجستن از دلالت ساير آيات 4. تأكيد بر 5. استناد به وحي بياني 6. استفاده از روايات نبوي و » اياك اعني و اسمعي يا جاره « قاعده ولوي 7. استفاده از تاريخ صحيح 8. استفاده از ادبيات قرآني. نگارندگان در اين مقاله پس از با ارائۀ نمونه هاي مختلف از روايات ،» متشابه « و » تأويل « ارائۀ مفهوم لغوي و اصطلاحي دو واژه اين هشت روش را بررسي كرده اند. ، امام رضا بر حساسيت تفسير از بررسي اين رو شها ب هدست م يآيد كه در مرحلۀ نخست، امام رضا در اين زمينه تأكيد فرموده و در مرحلۀ دوم امعان آيات متشابه و لزوم مراجعه به اهل بيت توجه به قراين داخلي آيات همچون سياق و قراين بيروني همچون براهين عقلي و رهنمون روايات صحيح را در ب هدست دادن تفسير صحيح از آيات متشابه كارآمد مي داند.