پيش بيني رفتار جامعه پسند در سالمندان بر اساس رابطه با خداوند و ويژگي‌هاي جمعيت شناختي

تحقيق حاضر با هدف مطالعه رفتار جامعه پسند در دوره سالمندي و بررسي نقش ارتباط با خدا و ويژگي‌هاي دموگرافيك سالمندان اجرا شد. گستره‌ي وسيعي از رفتارها را مي توان به عنوان رفتار جامعه پسند توصيف كرد. رفتار جامعه پسند هر رفتاري است كه از نظر اجتماعي سازنده و يا به نوعي براي شخص يا گروه ديگر سودمند باشد. رفتار جامعه پسند در اسلام مصاديق مختلفي دارد از اين بابت نقش ارتباط با خدا بر رفتار جامعه پسند قابل تصور است. تحقيق حاضر، تحقيقي توصيفي و از نوع همبستگي است كه در سال 1396 اجرا شد. جامعه آماري تحقيق حاضر سالمندان(افراد 60 ساله و بيشتر) ساكن در شهر تهران بودند. از جامعه آماري 338 نفر به عنوان نمونه تحقيق به روش نمونه گيري چند مرحله اي ، انتخاب شدند. ابزار تحقيق شامل: 1 پرسشنامه مجموعه شخصيت جامع پسند پنر( PSB) و 2پرسشنامه ارتباط با خدا بود. پس از تحليل اطلاعات با استفاده از آزمون آنووا و آزمون رگرسيون نتايج نشان داد: كسانيكه ارتباط ضعيفي با خدا داشتند به طور معناداري نسبت به كسانيكه ارتباط بالا يا حتي ارتباط متوسطي با خدا داشتند رفتار جامعه پسند پايين‌تري داشتند. همچنين وقتي در قالب يك مدل رگرسيون تاثير متغيرهاي مختلف بر رفتار جامعه پسند مطالعه شد، مشاهده شد كه متغيرهاي ارتباط با خدا و تحصيلات تاثير معناداري بر رفتار جامعه پسند داشتند. اين نيز بدان معني است كه كسانيكه با خداوند ارتباط قوي‌تري داشته و از سطح تحصيلات بالاتري برخوردار بوده‌اند رفتار جامعه پسندتري داشته اند.