بررسي تأثير فضاي شهري بر احساس شادماني ساكنان ٩ محلۀ شهر تهران

مطالعۀ علمي و مداوم موضوع شادماني مي‌تواند توجه اهل انديشه را به ميزان شادماني و عوامل مرتبط با آن جلب كرده و به مديران و برنامه‌ريزان اجتماعي و فرهنگي در انتخاب سياست‌هاي مناسب كمك كند. هدف از اين پژوهش پرداختن به تأثير فضاي شهري (كالبدي و غير كالبدي) بر احساس شادماني ساكنان شهر است. بعد غير كالبدي شامل محيط اجتماعي و محيط فرهنگي است. فرض بر اين است كه فضاي شهري از طريق ارضاي نيازها بر احساس شادماني شهروندان مؤثر است. پژوهش حاضر  با روش پيمايش و با استفاده از پرسشنامه  انجام شده است. نمونۀ پژوهش شامل 270 نفر از ساكنان 18 سال به بالاي  9 محلۀ واقع در مناطق 3، 12 و 17 تهران است. بر اساس نتايج پژوهش، احساس شادماني افراد در حد «متوسط» است. متغيرهاي اثرگذار بر احساس شادماني به ترتيب ارضاي نياز به امنيت، ارضاي نياز به احساس تعلق و ارضاي نياز فيزيولوژيكي است. متغير ارضاي نياز به امنيت، بيشترين تأثير را بر ميزان احساس شادماني دارد. متغيرهاي مستقل پژوهش حدود 45 درصد از واريانس متغير احساس شادماني را تبيين مي‌كنند.  بعد غير كالبدي فضاي شهري كه شامل محيط اجتماعي (ميزان و نوع روابط اجتماعي) و محيط فرهنگي (اجراي برنامه‌ها و مراسم) مي‌شود و بعد كالبدي به طور غير مستقيم بر احساس شادماني اثرگذار است. همچنين نتايج نشان مي‌دهد ميزان احساس شادماني ساكنان منطقۀ 12 با داشتن فضاي شهري غني‌تر از حيث بعد كالبدي و به ويژه بعد غير كالبدي، بيش از مناطق 3 و 17 تهران است.