شناسايي دلايل ترك تحصيل دانش‌آموزان مقطع ابتدايي منطقۀ آموزش و پرورش موسيان (نواحي روستايي)

موضوع «ترك تحصيلي» در تمامي مقاطع رخ مي‌دهد؛ اما در مقطع ابتدايي موضوعي چالش‌آور و بغرنج است. چرا كه فرد از تحصيل و كسب پيشرفت‌هاي متعاقب زندگي محروم مي‌ماند. بدين دليل، پژوهش حاضر درصدد است با اتكاي روش كيفي دلايل ترك تحصيل دانش‌آموزان مقطع ابتدايي را شناسايي كند. در اين پژوهش، متناسب با ماهيت تحقيق از نمونه‌گيري هدفمند و تكنيك مصاحبه‌هاي عميق و نيمه‌ساختاريافته استفاده شده است. حجم نمونه بر مبناي قاعدۀ اشباع نظري تا 37 مصاحبه تعيين شد. همچنين، مشاركت‌كنندگان شامل دانش‌آموزانِ ترك تحصيل‌ كرده و اولياي آنان بودند. كليۀ مراحل جمع‌آوري داده‌ها با روش نظريۀ زمينه‌اي و سه مرحلۀ كدبندي يعني باز، محوري و گزينشي انجام شدند. در نهايت، هشت مقولۀ اصلي نسبت به موضوع حاضر شناسايي شد و در قالب يك مدل پارادايمي با مقولۀ مركزي فقر يكپارچه محيط روستايي به مثابۀ ميدان ترك تحصيلي تنظيم شده است. بر حسب يافته‌ها، «چالش‌هاي اقتصادي» با اشكال گوناگون به عنوان شرايط علّي شناسايي شد. همچنين زمينه‌هايي همچون «باورهاي خاص فرهنگي» و «كشمكش‌هاي قومي/ قبيله‌اي» در كنار شرايط علّي بر پديده مؤثر بوده‌اند. عوامل مداخله‌گر با سه مقولۀ «كژساماني خانواده»، «فضاي نامناسب تعاملي معلم/ شاگرد» و «فضاي آموزشي درون و برون مدرسه» نيز به استراتژي‌ها و راهبردهايي همچون «غيبت‌هاي مكرر»، «عدم علاقه به درس خواندن» و «سرزنش نظام ارتقاي تحصيلي» تحت مقولۀ آسيب‌هاي تحصيلي منجر شده است و در نهايت پيامدهايي از قبيل «بي‌فايده‌گي درس خواندن»، «بسندگي سواد» و «ترويج الگوي ترك تحصيل»، تحت مقولۀ ناباوري به سواد را در پي داشته است.