اثر بخشي درمان پردازش مجدد هولوگرافيك بر معناي زندگي، ترس از ارزيابي منفي و نشخوار فكري زنان افسرده

پژوهش حاضر با هدف اثر بخشي درمان پردازش مجدد هولوگرافيك بر معناي زندگي، ترس از ارزيابي منفي و نشخوار فكري زنان افسرده انجام گرفت. اين پژوهش در چارچوب يك مطالعه آزمايشي تك موردي همراه با طرح خطوط پايه چندگانه انجام شد. نمونه اين پژوهش دو زن داراي تشخيص افسردگي از بين مراجعه كنندگان اورژانس اجتماعي شهرستان بادرود بود كه تحت 12 جلسه درمان پردازش مجدد هولوگرافيك قرار گرفتند. هر دو آزمودني دوهفته قبل از شروع جلسات پرسشنامه‌هاي معناي زندگي استيگر و همكاران (2006)، ترس از ارزيابي منفي لري (1983) و نشخوار فكري نولمنهوكسيما و مورو (1991) را تكميل نمودند. در ادامه يك روز قبل از جلسه اول و همچنين در جلسات چهارم و هشتم ودوازدهم و در نهايت يك ماه بعد از پايان جلسات به منظور پيگيري پرسشنامه ها در اختيار آزمودني ها قرار گرفت. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از روش تحليل نموداري و تعيين درصد بهبودي و شاخص تغيير پايا استفاده شد. يافته‌ها نشان داد پيشرفت هاي باليني و آماري معناداري در بهبود معناي زندگي، ترس از ارزيابي منفي و نشخوار فكري بعد از درمان بدست آمد (0.01 p). در پيگيري هم پيشرفت هاي بدست آمده در طول درمان حفظ شد كه نشان از پايداري اثر مداخله مي‌داد. با توجه به نتايج به دست آمده مي‌توان نتيجه‌گيري كرد كه درمان پردازش مجدد هولوگرافيك بر افزايش معناي زندگي، و كاهش ترس از ارزيابي منفي و نشخوار فكري زنان افسرده تأثير معني‌داري دارد.