اثربخشي برنامه آموزشي فرزندپروري با تاكيد بر نظريه انتخاب بر بهبود رابطه والد-فرزندي و رضايت از زندگي مادران

دوران كودكي بدليل شكل‌گيري شخصيت فرد، از مهم‌ترين و موثرترين دوران‌هاي زندگي هر فرد است. در اين پژوهش، هدف، تدوين و بررسي اثربخشي برنامه آموزشي فرزندپروري با تاكيد بر نظريه انتخاب، بر بهبود رابطه والدفرزندي و رضايت از زندگي مادران بود و فرض بر اين بود كه آموزش برنامه فرزندپروري با تاكيد بر نظريه انتخاب، بر بهبود رابطه والدفرزندي و رضايت از زندگي جامعه هدف موثر است. روش پژوهش مورد استفاده در اين پژوهش، نيمه آزمايشي از نوع پيش‌آزمونپس‌آزمون با گروه كنترل بود. در اين پژوهش، جامعه آماري شامل كليه مادران داراي فرزندان زير شش سال و نمونه آماري، از روش نمونه‌گيري در دسترس و شامل كليه مادران داراي فرزندان زير شش سال مراجعه‌كننده به خانه‌هاي سلامت شهرداري تهران در مناطق 3، 5، 14 و 20 بود. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش، پرسشنامه‌هاي رابطه والدفرزندي (CPRS) پيانتا (1994) و رضايت از زندگي (SWLS) داينر و همكاران (1985) بود. به منظور تجزيه و تحليل داده‌ها و تعميم يافته ها، از آزمون تحليل كواريانس استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه آموزش فرزندپروري با تاكيد بر نظريه انتخاب، بر بهبود رابطه والدفرزندي و رضايت از زندگي مادران تاثير معناداري دارد. مقدار اتا محاسبه شده نشان داد كه 62 درصد از تغييرات رابطه والدفرزندي و 19 درصد از تغييرات رضايت از زندگي، مربوط به عامل آموزش مي‌باشد. بنابراين مي‌توان گفت كه اين برنامه مي‌تواند در بهبود رابطه والدفرزندي و رضايت از زندگي، موثر باشد.