تبيين بخشش در سالمندان از طريق قدرداني،شادكامي و پذيرش خود با نقش ميانجي توانمندي‌ خود

بخشش مزاياي رواني، اجتماعي، ذهني و جسماني را براي سالمندان در پي دارد و همچنين باعث كاهش اضطراب، افسردگي، بيماري‌هاي روان‌تني، قلبي و فشار خون مي‌گردد. پژوهش حاضر با هدف تبيين بخشش در سالمندان از طريق قدرداني،شادكامي و پذيرش خود با نقش ميانجي توانمندي‌ خود انجام شد. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي و معادلات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش را كليه سالمندان عضو كانون‌هاي جهانديدگان شهرداري تهران در سال 1396 تشكيل دادند كه از بين آنها 950 نفر به صورت نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب شد. پرسشنامه‌هاي شادكامي فوردايس، پذيرش بي قيد و شرط جيمزلين و همكاران، قدرداني (فرم شش‌گويه‌اي) مگ‌كالوف، روان‌شناختي قدرت ايگو استروم و همكاران و بخشودگي بين‌فردي احتشام‌زاده و همكاران اجرا شد. سپس با روش‌هاي همبستگي پيرسون و معادله‌يابي ساختاري يافته‌ها مورد تحليل قرار گرفت. نتايج آزمون همبستگي پيرسون نشان داد متغير وابسته پژوهش يعني بخشش با تمامي متغيرهاي پژوهش داراي رابطه معني دار است (0.05 p). جهت تمامي اين روابط مثبت است كه به معناي اين است كه افزايش هركدام از متغيرهاي مستقل (قدرداني، پذيرش خود، شادكامي و توانمندي هاي خود) منجر به افزايش بخشش مي شود. بررسي شدت همبستگي ها نشان مي دهد كه قوي ترين رابطه با بخشش به ترتيب مربوط به توانمندي هاي خود و شادكامي است. با آگاه كردن سالمند از توانايي‌هايش و تقويت حس قدرداني، شادكامي و پذيرش خود در او، مي‌توان نگرش مثبت سالمندان به خود و جهان اطراف، ميزان بخشش و سلامت روان آنان را افزايش داد.