حمايت اجتماعي مرتبط با نقش، تعارضات نقش كارخانواده تحصيل و فرسودگي تحصيلي در زنان

هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش واسطه اي تعارضات نقش كارخانواده تحصيل در رابطه بين حمايت اجتماعي مرتبط با نقش و مؤلفه‌هاي فرسودگي تحصيلي بود. طرح اين پژوهش، همبستگي بود. تعداد 337 نفر از زنان دانشجوي متأهل، مادر و شاغل كه در دانشگاه‌هاي شهرهاي نيشابور و مشهد مشغول به تحصيل بودند، در سال تحصيلي 97-1396 انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش عبارت بودند از سياهه ي فرسودگي تحصيلي اولدنبرگ (ريسا، زانثوپولوب و تيسائوسيسك، 2015)، مقياس حمايت اجتماعي مرتبط با نقش (زو و سانگ، 2013) و مقياس تعارضات نقش كارخانواده تحصيل (زو و سانگ، 2013). با استفاده از روش برآورد حداكثر درست‌نمايي و فرايند خودگردان‌سازي، نتايج تحليل مسير نشان داد كه الگوي مفهومي پيشنهادي پژوهش برازش مطلوبي با داده ها دارد. مؤلفه‌هاي حمايت اجتماعي مرتبط با نقش تأثير مستقيم، منفي و معني‌دار بر عدم‌مشغوليت داشتند. حمايت از سوي دانشگاه تأثير مستقيم، منفي و معني‌دار بر خستگي داشت. نتايج نشان داد كه تعارضات نقش كارخانواده تحصيل در رابطه بين حمايت از سوي خانواده و مؤلفه‌هاي فرسودگي تحصيلي، نقش واسطه‌اي دارد (0.05 p). از بين مؤلفه‌هاي حمايت اجتماعي مرتبط با نقش، حمايت از سوي خانواده از طريق كاهش سطح تعارضات نقش كارخانواده تحصيل، منجر به كاهش فرسودگي تحصيلي دانشجويان زن متأهل مادرشاغل مي‌شود.