تدوين مدل محلۀ آسيب‌پذير بر اساس پيشايندهاي خانواده، همسالان و نگرش به مصرف مواد

محله، زمينه و بستري براي بروز آسيب‌ها و مسائل اجتماعي بخصوص در سطح خانواده است. بحث آسيب‌پذيري محله به ويژه از لحاظ مصرف مواد، يكي از چالش‌هاي فكري و رواني مردم در برخي محلات مركزي شهر تهران است، به‌ طوري كه طبق آمارهاي توصيفي اين پژوهش، بيش از 70 درصد مشاركت‌كنندگان در محلات مركزي شهر بر اساس پيشايندهاي خانواده، همسالان و نگرش به مصرف مواد با آسيب‌پذيري محله مواجه‌اند، لذا اين موضوع هدف و مسئلۀ اصلي پژوهش است. در اين تحقيق 460 نفر به عنوان نمونۀ تحقيق بر حسب روش كمي و استفاده از آماره‌هاي پارامتري، رگرسيون چندگانه و تحليل مسير بررسي شده‌اند. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد بر حسب رگرسيون چندگانه مدل به خوبي با داده‌ها منطبق است و مجموعه متغيرهاي مستقل، 0.579 درصد از واريانس محلۀ آسيب‌پذير را پيش‌بيني مي‌كنند. ميزان ضرايب استانداردشده يا بتا  براي نظارت خانواده (0.068) و مصرف مواد در خانواده (0.004) معنادار نيست و تعارض خانواده و نگرش به مصرف مواد به ترتيب با ضرايب بتاي 0.376 و 0.222 بيشترين و همسالان منحرف با ضريب بتاي 0.178 كمترين قدرت تبيين‌كنندگي واريانس محلۀ آسيب‌پذير را در بين افراد نمونه دارند. مطابق نتايج تحقيق، متغيرهاي مستقل به خوبي تغيير متغير وابسته (آسيب‌پذيري محله) را در مدل تحقيق تبيين مي‌كنند.