طراحي مدل اجراي خط‌مشي‌هاي تعاون روستايي بر مبناي سياست‌هاي اقتصاد مقاومتي

انتخاب ابزار مناسب براي اجرا يكي از مهم‌ترين گام‌هاي توفيق سياست‌ها و خط‌مشي‌هاي عمومي محسوب مي‌شود. بر همين اساس اگر الگوي موفقي در اجرا وجود داشته باشد، مي‌توان انتظار شكوفايي و توسعۀ همه‌جانبه را داشت؛ بنابراين پژوهش حاضر با هدف ارايۀ چارچوبي نظري و مدل پارادايمي از برساخت‌هاي شخصي اساتيد و خبرگان خط‌مشي‌گذاري تعاون روستايي كشور به دنبال ارائۀ نظريۀ بومي به روش گراندد تئوري است. نمونۀ آماري 20 نفر از اساتيد و خبرگان خط‌مشي‌گذاري تعاون روستايي‌اند كه از آنها مصاحبه بعمل آمد. نتايج نشان مي‌دهد اساتيد و خبرگان قابليت‌ها و پتانسيل‌هاي بالايي براي تبيين اجراي موفق خط‌مشي‌هاي تعاون روستايي بر مبناي اقتصاد مقاومتي داشته‌اند و از نظر آنان « اجراي موفق خط‌مشي‌گذاري تعاون روستايي بر مبناي درگيري همه جانبه فكري و عملي مردم و مجرياني است كه توسعه روستايي را معيار اقتصاد مقاومتي و راه برون رفت از مشكلات اقتصادي كل كشور مي‌دانند». اساساً سطح تعيين‌كنندگي اجراي موفق خط‌مشي‌هاي تعاون روستايي در مسير اقتصاد مقاومتي منوط به مؤلفه‌هايي چون پيش‌بيني ابزاري در اجرا، فرهنگ‌سازي، توانمندي بومي، مشاركت فعال، توجيه ذي‌نفعان عمومي، اتكاي به خود، بازخوردهاي مثبت، بهينه‌سازي اقتصاد روستايي، توسعۀ منابع، همسويي منافع عمومي و فردي، توسعۀ روستايي و خودكفايي است.