ارزيابي ميزان اثرگذاري عناصر ساختاري سطح زمين بر تناسب اراضي براي كاربري‌ها مختلف (مطالعه موردي: شهرستان اروميه)

از ديدگاه آمايشي، توسعه فعاليت‌هاي اقتصادي بدون توجه به توانمندي‌ها و ميزان ظرفيت توليدي منابع طبيعي موجود منطقه، مشكلات متعدد زيست‌محيطي، اجتماعي و اقتصادي را به‌وجود مي‌آورد؛ از اين‌رو در هر منطقه‌اي، به‌ويژه مناطق كوهستاني مانند اروميه، شناخت و مديريت صحيح پارامترها و منابع محيطي براي حفظ پايداري زمين و منابع امري مهم و اجتناب‌ناپذير است. هدف پژوهش حاضر بررسي و شناسايي ميزان اثرگذاري عناصر ساختاري زمين بر تناسب كاربري‌هاست كه با بهره‌گيري از سيستم اطلاعات جغرافيايي و روش MCE براي ارزيابي و مطالعه بيشتر زمين در شهرستان اروميه انجام شده است. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد عناصر توپوگرافي و لندفرم‌ها نقشي برجسته‌ در غربال‌گري تناسب زمين براي توسعه فعاليت‌ها دارند. براساس نتايج اين مطالعه، درمجموع تنها حدود 33 درصد كل مساحت شهرستان اروميه براي توسعه فعاليت‌هاي مختلف در پهنه‌هاي بسيار متناسب و متناسب قرار دارد. در فرايند مطالعه، نتيجه هم‌پوشاني لايه شيب بر پهنه‌بندي پيشنهادي نشان مي‌دهد پهنه‌هاي تناسب محدود، تناسب بسيار پايين و نامتناسبي با ميانگين شيب‌هاي 18/20 درصد، 69/28 درصد و 42 درصد مشتمل بر 67 درصد مساحت شهرستان دارد، اما توانمندي لازم براي توسعه فعاليت‌ها را ندارد و عملاً محدوديت‌هاي شديد محيطي ناشي از توپوگرافي و لندفرم‌ها، مانع اصلي توسعه فعاليت‌ها در اين محدوده‌هاست. براساس اين نتايج مي‌توان به‌خوبي دريافت كه در منطقه اروميه، نيل به توسعه در هر فعاليتي مستلزم توجه و اولويت ملاحظات محيطي و مديريت پايدار منابع طبيعي منطقه است.