تاثير باغباني‌درماني بر كيفيت زندگي سالمندان

The Role of Horticultural Therapy in Improving the Quality of Life in Elderly People

سابقه و هدف: افزايش سن در سالمندان با افت كيفيت زندگي همراه است. باغباني از جمله فعاليت‌هايي است كه اغلب سالمندان از آن لذت مي‌برند، در عين حال فعاليت جسمي و ذهني آنان حفظ مي‌شود. اين پژوهش با هدف تعيين تاثير باغباني‌درماني بر كيفيت زندگي سالمندان مراجعه‌كننده به مراكز مراقبتي روزانه انجام گرفت. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر يك پژوهش نيمه‌تجربي مي‌باشد كه به صورت پيش‌آزمون-پس‌آزمون در دو گروه مداخله و كنترل در سال 1396 بر روي 60 نفر از سالمندان مراجعه‌كننده به مراكز مراقبتي روزانه در شهرستان ساري انجام شد. در گروه مداخله، باغباني درماني به مدت 6 هفته در 12 جلسه‌ 45-30 دقيقه‌اي به صورت گروهي با دوستان برگزار شد. كيفيت زندگي با استفاده از پرسشنامه استاندارد كيفيت زندگي سالمندان ليپاد قبل و پس از مداخله ارزيابي شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS ورژن 20 و روش‌هاي آماري توصيفي و استنباطي استفاده شد. يافته‌ها: ميانگين و انحراف‌معيار كيفيت زندگي سالمندان قبل و پس از باغباني‌درماني در گروه مداخله به ترتيب 88/14±93/79 و 87/11±03/86 بود (001/0= P) و ميانگين و انحراف‌معيار كيفيت زندگي سالمندان قبل و پس از مداخله در گروه كنترل به ترتيب 75/12±30/79 و 45/12±36/80 بود (001/0= P). كيفيت زندگي در سالمندان بين دو گروه قبل از مداخله تفاوت معني‌داري نداشته است اما بعد از مداخله در گروه مداخله معني‌دار شده است (001/0= P). استنتاج: با توجه به اينكه باغباني‌درماني تاثير معني‌داري بر روي كيفيت زندگي سالمندان داشت، مي‌توان اين روش را به عنوان روشي آسان، غيرتهاجمي، لذت‌بخش و كمك‌كننده، معرفي نمود.

Background and purpose: Aging is accompanied by a decline in quality of life. Horticulture is one of the activities that most elderly enjoy and can help preserve their physical and mental activity. The aim of this study was to determine the effect of horticultural therapy on the quality of life of elderly people attending daily care centers. Materials and methods: A quasi-experimental study was carried out with pre-test and post-test design in two groups of intervention and control in 60 elderly people in Sari, Iran 2017. In the intervention group, horticultural treatments were held in groups for 6 weeks in 12 sessions of 30-45 minutes. Quality of life was assessed using Leipad quality of life questionnaire before and after the intervention. Data were analyzed in SPSS V20 applying descriptive and inferential statistics. Results: The mean scores for quality of life in intervention group and controls before the horticultural therapy were 79.93±14.88 and 79.30±12.75 (P= 0.001) but after the intervention the scores were 86.03±11.87 and 80.36±12.54 (P= 0.001), respectively. In fact, horticultural therapy was found to significantly improve quality of life in intervention group (P = 0.001). Conclusion: The intervention was effective in improving the overall quality of life of the elderly studied. Therefore, it could be introduced as an easy, non-invasive, delightful, and helpful method.