بررسي مقدار انتشار گازهاي مشعل و لزوم سياست گذاري جهت كاهش انتشار آن

در حال حاضر محيط زيست و انرژي دو پارامتر اصلي در توسعه كشورها محسوب مي شوند. براي كشورهاي توليد كننده نفت اين ماده يكي از مهم ترين فاكتورهاي تامين بودجه و به گردش درآمدن چرخ هاي اقتصادي محسوب مي شود. بنابر اين عمده كشورهاي وابسته به نفت ناگزير به افزايش توليد و صادرات هستند. به همراه نفت، گازهاي همراه نيز توليد مي شوند كه سوزاندن آنها يكي از سرچشمه هاي مهم توليد گازهاي گلخانه اي محسوب شده و جمع آوري آنها از اهميت به سزايي برخوردار است. بر اساس آمار جديد بانك جهاني كشور ايران با توليد 17/7 ميليارد متر مكعب داراي جايگاه سوم جهان در توليد گازهاي مشعل مي باشد. راهكارهاي بسياري به منظور جلوگيري از سوزاندن گازهاي همراه نفت وجود دارد ليكن در كشور موضوع سياست گذاري و قانون گذاري توسط يك رگلاتور براي تببين برنامه هايي كه سرمايه گذاران را جذب نموده و انگيز هاي مالي و در كنار آن مجازات را براي آنها تعريف نموده باشد به درستي اجرايي نشده است. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد مشكلات سياست گذاري، نبود قوانين تنبيهي و تشويقي تعريف شده، محدوديت هاي مالي و تكنولوژي و همچنين پراكندگي جغرافيايي گازهاي مشعل از جمله مهم ترين علل عدم موفقيت در كنترل و كاهش گازهاي مشعل در كشور مي باشند.