تغذيه ميگوي سفيد غربي P‌enaeus vannamei Boone, 1931)) با بيومس توده‌هاي زيستي (biofloc) و اثر آن بر كيفيت آب و عملكرد رشد

در مطالعه حاضر تاثير تغذيه ميگوي سفيد غربي (سه مرحله پست لاروي، نوزادي و نوجواني) با بيومس توده هاي زيستي بر كيفيت آب و عملكرد رشد مورد بررسي قرار گرفت. ميگوهاي سفيد غربي به مدت سه هفته در ظروف فايبرگلاس با حجم آبگيري 180 ليتر و با تراكم ده پست لارو در ليتر (پست لاروي)، يك قطعه در ليتر (نوزادي) و يك گرم در ليتر (نوجواني) در سه تيمار توده ساز زيستي به ترتيب در نسبت هاي مختلف غذايي 25، 15 و 6 درصد وزن بدن (با توده هاي زيستي مرطوب) تغذيه شدند. نتايج بدست آمده نشان داد كه تفاوت معني داري در پارامترهاي فيزيكوشيميايي آب شامل دما، شوري، اكسيژن محلول و pH بين تيمارهاي توده ساز وجود نداشت (P 0/05). بيشترين ميزان اكسيژن محلول (0.31±6.34) و بيشترين pH (0.05±8.33 ميلي گرم در ليتر) در تيمار توده ساز *زيستي پست لاروي بدست آمد. بيشترين (0.21±0.34 ميلي گرم در ليتر) و كمترين (0.08±0.1 ميلي گرم در ليتر) ميزان آمونياك براي تيمارهاي توده ساز نوجواني و پست لاروي مشاهده گرديد كه اختلاف معني داري نشان داد (P 0/05). بيشترين ميزان سرعت رشد (10±50 ميلي گرم در روز)، ضريب رشد ويژه (1.37±10.92 درصد بر روز) و ضريب بقاء (0.76±96.29 درصد) به ترتيب در تيمارهاي توده ساز نوجواني، پست لاروي و نوزادي بدست آمد. همچنين بيشترين ضريب تبديل غذايي (1.08±4.11) و كمترين بازده غذايي (6.38±24.28 درصد) در تيمار توده ساز زيستي نوجواني مشاهده شد. نتايج تحقيق نشان داد كه حضور توده هاي زيستي كيفيت آب را بهبود مي دهد و ميگوي سفيد غربي با تغذيه از بيومس توده هاي زيستي رشد مي كند ولي منبع غذايي توده تنها براي رشد و توليد كافي نيست.