واكاوي پديدۀ مزاحمت‌هاي خياباني فيزيكي با رويكرد مردم‌نگاري

مطالعۀ حاضر، با تأكيد بر شباهت مزاحمت‌هاي خياباني فيزيكي با پديدۀ «تجاوز جنسي» و تأثير زيان‌بارتر اين مزاحمت‌ها به‌ويژه براي زنان، اين پديده را واكاوي كرده است. اين مقاله، با رويكرد مردم‌نگاري انجام شده و در طيِ آن، اطلاعات گردآوري‌شده از 45 مصاحبۀ عميق با قربانيان، عاملان و شاهدان مزاحمت‌هاي خياباني فيزيكي و نيز داده‌هاي حاصل از مشاهدۀ رفتارهاي 44 نفر از اين مزاحمان، در قالب متن‌هاي مشاهده و مصاحبه پياده‌سازي و درنهايت، با استفاده از روش تحليل محتواي كيفي تجزيه‌وتحليل شده است. نتايج حاصل‌شده، 5 مقولۀ اصلي سيماي كنشگران، آيين عضويت، مطلوبيت زمان و مكان، قواعد رفتار و تجارب مشترك، را در برمي‌گيرد و به كمك آنها «خرده‌فرهنگ مزاحمت ‌جنسي» را ارزيابي مي‌كند. طبق نتايج، عاملان مزاحمت‌هاي فيزيكي در 2 تيپ «فرصت‌طلب‌ها» و «پوست‌كلفت‌ها» و قربانيان در 5 تيپ شاملِ «معترض پرخاشگر»، «معترض محترم»، «معترض محافظه‌كار»، «معترض منفعل» و «قرباني بي‌اعتنا» مقوله‌بندي شده‌اند (سيماي كنشگران). عاملان مزاحمت‌هاي فيزيكي در طي فرايند جستجوي راه براي ارضاء غريزه تا تبديل‌شدن به يك مزاحم خياباني پوست‌كلفت، به عرصه‌اي از كنش‌هاي متقابل وارد مي‌شوند (آيين عضويت) كه در آن «كنش‌هاي جنسي» و «رفتارهاي جنسيتي» آنها در اماكن عمومي با پاسخ‌هايي از جنسِ «برخورد آشكار»، «برخورد ضمني»، «فرار از موقعيت»، «انفعال» و «بي‌اعتنايي»  قربانيان مواجه مي‌شود (قواعد رفتار). در اين عرصه، مطلوبيت فضا و زمان معناي متفاوتي دارد و بر مبناي اختلاط و ازدحام جمعيت تعريف مي‌شود (مطلوبيت زمان و مكان). همچنين، در اين عرصه تجارب مشترك كنشگران به مثابۀ عامل پيونددهنده و هويت‌بخش عمل مي‌كند (تجارب مشترك).