مطالعۀ كيفي دلايل و زمينه‌هاي مشاركت‌نكردن زنان سرپرست خانوار در برنامه‌هاي توانمندسازي

بسياري از سازمان‌هاي مددكاري اجتماعي براي كمك به زنان سرپرست خانوار، برنامه‌هاي توانمندسازي در نظر مي‌گيرند؛ اما زنان هميشه از اين برنامه‌هاي اجتماعي و اقتصادي استقبال نمي‌كنند؛ بر اين اساس، پژوهش حاضر با هدف مطالعۀ دلايل و زمينه‌هاي مشاركت‌نكردن زنان در برنامه‌هاي توانمندسازي انجام شده است. براي انجام اين كار كيفي از روش نظريۀ زمينه‌اي بهره گرفته شده است و زمينۀ مدنظر مطالعه، زنان سرپرست خانواري هستند كه در ادارۀ بهزيستي شهر يزد پروندۀ خدمات حمايتي دارند؛ به همين دليل، با 30 نفر از اين زنان تحت پوشش ادارۀ بهزيستي اين شهر، با روش نمونه‌گيري هدفمند مصاحبه شده است. اطلاعات به‌دست‌آمده، با شيوۀ كدگذاري نظري شامل كدگذاري باز، كدگذاري محوري و كدگذاري گزينشي تجزيه‌وتحليل شده‌اند و يافته‌ها درخصوص دلايل مشاركت‌نكردن زنان، 7 مقولۀ اصلي و 1 مقولۀ مركزي (دلسردي از وضعيت موجود) را نشان مي‌دهند. اين مقولات، شامل احساس بي‌نيازي، رنجوري، اجبار به خانه‌نشيني، الزام به كار، فراز و نشيب وام، هزينۀ مسافت و ترس از شكست است. به‌طور كلي مي‌شود چنين استنتاج كرد كه موفقيت در اجراي برنامه‌هاي توانمندسازي زنان سرپرست خانوار، نيازمند توجه به وضعيت جسمي، رواني، خانوادگي و توانايي‌هاي زنان و آموزش آنان براي حضور و مشاركت در اين برنامه‌ها است.