بازخواني نگاره هاي حسين بهزاد با توجه به نظريه هرمونوتيك مدرن گادامر

در دوران معاصر با توجه به شرايط اجتماعي فرهنگي و انديشه تجددخواهي و بازتاب فرهنگ و هنر غرب، نگارگران ايراني به ويژه حسين بهزاد، در راستاي احياي هويت و فرهنگ ايرانياسلامي به نگارگري گذشته رجوع مي‌كنند. اين تحقيق با هدف مطالعه نگارگري حسين بهزاد در دوران معاصر با بهره‌گيري از مفاهيم هرمنوتيك گادامر با رويكرد توصيفي تحليلي انجام پذيرفته و گردآوري اطلاعات آن با استفاده از منابع كتابخانه‌اي استو به اين پرسش پاسخ داده است كه، نحوه خلق آثار نگارگران اين دوران تا چه اندازه با نظريه هرمنوتيك گادامر تطبيق دارد. نتايج نشان مي‌دهد كه مفاهيم هرمنوتيك گادامر، قابليت شرح و بسط در نگاره‌هاي معاصر حسين بهزاد را داراست. هنرمند با گذر به افق معنايي روزگار صفويه به مكالمه با آن پرداخته و آن را با افق معنايي روزگار خويش كه عصر جدال بين سنت و تجدد است، ممزوج، و اقدام به خلق اثرش نموده است. گادامر معتقد است، مفسر در اين ميان پيش داوري‌هايي كه متناسب با دوره خودش است را در تفسير دخالت مي‌دهد و همچنين بافت و زمينه اجتماعي و فرهنگي نيز در خلق اثر مؤثر است كه اين مهم در نگارگري معاصر در تلفيقي كه بين عناصر سنتي و غربي صورت گرفته قابل مشاهده است.