بررسي آرايه هاي معماري گنبد علويان همدان

آرايه ها و تزيينات وابسته به معماري در هنر و معماري اسلامي و ايراني از جايگاه والا و شاخصي برخوردار هستند. شكوه و زيبايي معماري ايران به ويژه در دوران اسلامي، به تزيين و آرايه هاي آن بستگي دارد. تزييناتي چون آجركاري، گچ بري، كاشي كاري، كتيبه نگاري و... در تمامي ادوار اسلامي رواج داشته و در هر دوره اي با امكانات و تحولات مختلف آن روزگاران پيش رفته است. هنرمندان مسلمان با بهر هگيري از انواع نقوش، نظير نقوش و طرح هاي هندسي، گياهي، كتيبه و ديگر نقش مايه هاي تزييني بر روي انواع مصالح ساختماني، به معماري ايران اهميت و غناي ويژه بخشيد هاند. آثار به جاي مانده از هنرهاي تزييني در ابنيه دوران اسلامي، به ويژه در اماكن مذهبي نظير آرامگاه ها، داراي روحيات منحصر به فرد و ژرفاي تجسمي خاصي هستند. يادمان شكوهمند گنبد علويان از جمله آثار و بناهاي ارزشمند بازمانده از دوره سلجوقي در شهر همدان است كه به دليل كاربست تزيينات و آرايه هاي مختلف معماري از قبيل آجركاري، گچبري و كتيبه نگاري در آن، به گنجينه اي پربار از آثار تزييني معماري اسلامي بدل گرديده است. در اين نوشتار به معرفي، بررسي و تحليل انواع مختلف اين آرايه ها و نقش مايه هاي تزييني به كاررفته در اين بنا پرداخته شده است.