بررسي و تحليل زيباشناختي كَشكول هاي دوره قاجار مطالعه موردي: بررسي كشكول حاجي عباس از مجموعه شاهزاده صدرالدين آقاخان در ژنو

در بين توليدات هنري صفوي و قاجاري، آثاري ديده مي شود كه ذوق و نبوق هنري هنرمندان اين دوره را نمايان م يكند. كشكول ها نمونه اي از اين آثار هستند. كشكولِ دراويش يا عارفانه تر، كِشتي شراب عرفاني، اثر هنري و يكي از وسايل درويشان و جزئي از فرهنگ صوفيانه و دروي شمسلكي است كه هم زمان با پيدايش مرام و مسلك صوفي گري، زهد و درويشي در دوران صفوي، ظهور يافت و در دوران قاجار از حيث ساخت، كاربرد، نفاست و زيبايي به اوج خود رسيد. نمود اين تلاش و پردازش هنرمندانه در كشكول مجموعه شاهزاده صدرالدين آقاخان مربوط به اين دوران، خودنمايي م يكند. خاستگاه و مبدأ كشكول، هندوستان)مجمع الجزاير( است كه در اثر مراودات دراويش و صوفيان ايران و هند، به ايران آمد و رواج يافت. در اين مقاله ضمن معرفي كشكول و ابعاد كاربردي، آييني و زيباشناختي آن، كشكول مجموعه شاهزاده صدرالدين آقاخان معرفي و از منظر فني، زيباشناختي و تاريخي مورد بررسي و تحليل قرار م يگيرد؛ چه اي نكه دو تن از محققان غربي (آنتوني ولش و جيمز آلن) دو نظر متفاوت درباره تاريخ ساخت و هنرمند سازنده آن دارند. آنتوني ولش باتوجه به اظهارنظراتي، كشكول را متعلق به قرن يازدهم و دوره صفوي و جيمز آلن آن را متعلق به قرن نوزدهم و دوره قاجار م يداند. اين پژوهش از نوع بنيادين و روش تحقيق توصيفي تحليلي مي باشد. روش گردآوري اطلاعات كتابخان هاي و جستو در موزه ها مي باشد.