گونه‌شناسي پياده‌راه، بام تهران به مثابه يك پياده‌راه طبيعي اجتماعي

پياده‌راه‌ها به عنوان يكي از اصلي‌ترين عناصر ادراك منظر نقش مهمي در ارتقاي فعاليت‌هاي اجتماعي و فرهنگي در جامعه دارند. نقشي كه ابتدا باعث شناخت و درك مخاطب از منظر شده و سپس ثبت خاطرات جمعي و فردي را نيز به دنبال خواهد داشت. اين راه صرفاً مسيري براي رسيدن از نقطۀ يك به نقطۀ دو نيست؛ بلكه فراتر از نقش ابتدايي آن يعني گذر مبداء مقصدي است. پياده‌راه‌ها تصاوير مهم مخاطب از منظر را مي‌سازند. راه مفهومي در بطن خويش دارد كه غايت آن داشتن مبداء و مقصد نيست، ادراك در مسير راه صورت مي‌گيرد و مقصد با آن معني مي‌يابد. قرارگيري و توسعه شهر تهران در دامنه رشته كوه‌هاي البرز، ظرفيت و پتانسيل‌هاي تاريخي، طبيعي و توپوگرافيك حاصل از اين استقرار، باعث شده است تا اين لبه‌هاي منظرين نقش مهمي در تعامل مخاطبان با آن و هويت‌بخشي به شهر تهران داشته‌ باشد. مسير پيادۀ بام تهران در قسمت شمالي منطقۀ يك تهران، يكي از مهم‌ترين پياده‌راه‌هاي برون شهري تهران در طبيعت بكر كوهستاني است و باعث ايجاد فضاها و نظرگاه‌هاي طبيعي و شهري در طول مسير راه شده كه منجر به خوانش و ادراك طبيعت و شهر مي‌شود. اين پياده‌راه با تلفيقي از ويژگي‌هاي طبيعي و تعاملي باعث ايجاد فضاي جمعي شده است كه بخشي از هويت خود را از شهر و بخش ديگر را از طبيعت گرفته و در واقع باعث پيوستگي در ادراك مخاطبان بين طبيعت و شهر شده‌ است. پژوهش پيش‌رو ابتدا اقسام پياده‌رو، ويژگي‌ها و ادراكات مخاطبين در آنها را بررسي كرده و سپس لايه‌هاي منظرين مسير پياده راه بام تهران را به عنوان يك پياده راه طبيعياجتماعي، تحليل كرده است.