از گردشگري خوراك تا گردشگري خلاق و پايدار خوراك و آشپزي مورد مطالعه: پياده ‏راه خوراك سي تير تهران

توأمان گردشگري و خوراك، قدمتي به اندازۀ گردشگري و خوراك دارد؛ اما امروزه نظامات اين دوقلوهاي به هم چسبيده چنان توسعه يافته است كه مي‏توانند با محوريت خلاقيت، فرهنگ و هنر محلي و بومي، شكوفايي و رفاه اجتماعي و اقتصادي جوامع و مقاصد را تضمين كرده و مخاطرات زيست‏محيطي را هم كنترل كنند. چنين توسعۀ پايداري در گروي نوآوري و اتخاذ رويكردهاي خلاقانه در حل مسائل مدني است. پياده‏راه خوراك، گرچه در ديد نخست تنها فضايي براي يك گردشگري آرام و پرسه‏زني (شكم‌گردي) به نظر مي‏رسد، ولي چنانچه مديران و برنامه‏ريزان شهري بتوانند در پارادايم گردشگري خلاق، صنايع خلاق مرتبط و هم‌راستا با آن را حمايت و تقويت كنند، مي‏توان اميد داشت كه جامعۀ محلي بزرگ‏تري، زيست‏پذيري بهتري پيدا كرده و سطح رفاه آن ارتقا يابد.در اين پژوهش، براي سؤال اصلي «چه نوع فعاليت‏هايي بايد در پياده‏راه خيابان سي‏تير تهران انجام شود تا به عنوان جاذبۀ گردشگري خلاق خوراك و آشپزي، پايدار باشد؟» با روش تحقيق كيفي و با انجام مطالعات كتابخانه‏اي، مشاهده، مصاحبه و برگزاري پنل خبرگان، انجام 77 فعاليت به عنوان پاسخ ارائه شده است. اين فعاليت‏ها در واقع همان خدمات مورد انتظار از يك اكوسيستم كسب‏وكار مبتني بر گردشگري خلاق گسترونومي هستند كه تنها هفت مورد آن در پياده‏راه سي‏تير تهران در حال حاضر اجرا مي‏شوند و بقيه، نقشۀ ‌راه توسعۀ اين پياده‏راه هستند كه يافتۀ اصلي اين پژوهش به شمار مي‏آيند. از جمله اولويت‏هايي كه اين نقشۀ ‌راه به آن تأكيد دارد، داشتن هماهنگي و هارموني با بافت تاريخي و فرهنگي محله و پيوند با آن است كه اجماع پنل خبرگان را هم به همراه داشت.