سير دگرگوني ساختاري موسيقي جان كِيج (مطالعه موردي: آهنگ سازي، نُت نويسي، جايگاه مخاطب)

جان كِيج با گريز از سنّت هاي موسيقي گذشته و فرارَوي از مرزهاي متعارف آن، بر فكر و عمل موسيقايي نيمه دوم قرن بيستم تأثير عميقي داشت. اين تأثيرگذاري، به واسطه همكاري وي با جنبش هاي نوظهور آوانگارد معاصرش و تأثيرپذيري از آنها و همچنين نوآوري ها و ابتكارات متعدّدي بود كه منجر به شكل گيري گستره وسيعي از آثار بسيار متنوع و خلاقانه در طول دوران حرفه ايِ او شد. امّا پژوهش هاي اندكي، روند تاريخي و عوامل مؤثر بر تحولات ساختاري آثار موسيقايي وي را به منظور تبيين سير و چگونگي اين تحولات ساختارشكنانه، مورد توجّه قرار داده اند. ازاين رو، پژوهش حاضر با رويكرد تاريخيتحليلي و بهره گيري از منابع كتابخانه اي، سعي در بررسي سير تحول ساختار موسيقي كِيج در سه سطح آهنگ سازي، نُت نويسي و جايگاه مخاطب، در طول دوران حرفه اي وي، نموده است. پژوهش حاضر در سير تاريخي، طبقه بندي شده در سه نقطه عطف، نشانگر گذار به تجارب و ساختاري نامتعيّن، باز و نامحدود در موسيقي است. در بُعد تحليلي نيز، كِيج، با كاربَست اصوات و ابزار روزمره، نويز و سكوت به عنوان مواد موسيقايي، طرح مقولات هم زماني و مكان در موسيقي، دوري جُستن از تخصّص گرايي در آهنگ سازي، نُت نويسي گرافيكي و نامتعيّن و دخيل نمودن اجراگر و مخاطب در شكل گيري اثر، به ساختارشكني و بازتعريف مجدّدِ معناي موسيقي دست مي زند.