حذف مرزهاي مكاني در تئاتر عروسكي با توجه به نظريات ريچارد شكنر، و نقش آن در گسترش روابط ميان عوامل اجرايي

هر مكان داراي بار معنايي مختص به خود است. در اجراهاي تئاتر، انتخاب مكان و شناخت روابط ميان عوامل اجرايي در مكان اجرا، مي‌تواند به انتقال معناي موجود در ذهن كارگردان كمك كند. كارگردانان معاصر دست به تقسيم‌بندي جديد فضا در اجراهايشان زده‌اند و فضا را به شكل‌هاي متفاوتي به كار گرفته‌اند و رابطه‌ي ميان بازيگران و تماشاگران را تغيير داده و گونه‌هاي جديدي را به تئاتر معرفي كرده‌اند. از ميان آنها مي‌توان به ريچارد شكنر اشاره كرد. توجه او به مشاركت تماشاگر و تاثير آن بر اجرا، سبب شده است كه گونه‌ي جديدي را با عنوان تئاتر محيطي معرفي كند. در تئاتر محيطي، مرز تفكيك كننده‌ي جايگاه تماشاگر و بازيگر حذف مي‌شود و فعاليت تماشاگران بر اجرا تاثير مي‌گذارد و روابط جديدي بين تماشاگر و بازيگر شكل مي‌گيرد. حال با توجه به اين‌كه در تئاتر عروسكي به واسطه‌ي حضور عروسك با روابط بيشتري ميان عروسك و عروسك‌گردان و تماشاگران روبرو هستيم، هدف از اين پژوهش اين است كه، با توجه به ساختار اجراهاي شكنر بتوان با روش تحليلي تطبيقي، مكان را در تئاتر عروسكي بررسي كرد. نتايج نشان مي دهد كه حذف مرزهاي مكاني در تئاتر عروسكي، مي‌تواند روابط جديدي را ميان عوامل اجرايي در تئاتر عروسكي سبب شود.