ارائه مدل شاخص‌هاي مؤثر بر توسعه دانشگاه كارآفرين با كاربرد روش هاي مدل تصميم گيري چند معياره فازي

امروزه اقتصاد كشورهاي پيشرفته بيش از همه وابسته به توليد، انتشار و استفاده از دانش است. دراين شرايط، مؤسسات آموزش‌عالي به‌عنوان نهادهاي توليد و انتشار دانش، ديگر صرفاً براي آموزش‌وپژوهش تلقي نمي‌شوند، و انتظار مي‌رود كه اين مؤسسات نقش فعال‌تري در توليد اقتصاد ملي و منطقه‌اي از طريق كارآفريني داشته باشند. هدف از پژوهش حاضر ارائه مدلي از شاخص‌هاي مؤثر بر توسعه دانشگاه كارآفرين و رتبه‌بندي آن‌ها با كاربرد تكنيك‌هاي فازي در دانشگاه‌هاي استان مازندران مي‌باشد. تحقيق حاضر ازلحاظ هدف، كاربردي و از منظر گردآوري اطلاعات و داده‌ها از نوع توصيفي پيمايشي است. جامعه آماري پژوهش متشكل از اساتيد و خبرگان دانشگاهي و افراد خبره حاضر در مراكز رشد دانشگاه‌هاي مازندران در سال 1394 بوده‌اند كه به روش هدفمند انتخاب شدند. هم‌چنين از ابزارهاي پرسشنامه و مصاحبه براي جمع‌آوري داده‌هاي موردنياز استفاده‌شده است. از طرفي نيز براي تحليل داده‌ها از رويكردهاي دلفي فازي (FDM) و فرآيندسلسله‌مراتبي‌فازي (FAHP)، استفاده ‌شد. يافته‌هاي تكنيك دلفي فازي، 10 عامل اساسي را بر توسعه دانشگاه كارآفرين آشكار كرد، نتايج تكنيك AHP فازي نيز نشان داد، از ميان شاخص‌هاي موردبررسي، شاخص چشم‌انداز، مأموريت‌واستراتژي در دانشگاه بيشترين وزن و اهميت، هم‌چنين شاخص ساختار و طرح‌سازماني در دانشگاه كم‌ترين رتبه و امتياز را به خود اختصاص داده‌اند.