طراحي الگوي دانشگاه كارآفرين: رويكرد كيفي (مورد پژوهي: دانشگاه تهران)

امروزه، گسست نظام دانشگاهي ايران از صنعت و ناهماهنگي ميان كاركردهاي دانشگاهي با نيازهاي جامعه بيروني از يك سو و كمبود منابع مالي از سوي ديگر، نظام دانشگاهي را با چالش هاي فراواني مواجه كرده است كه انفصال نظام دانشگاهي از صنعت علاوه بر هدر رفتن منابع، عقب ماندگي كشور را در دستيابي به توسعه نيز در پي دارد. از اين رو، هدف اين پژوهش طراحي الگوي دانشگاه كارآفرين در دانشگاه تهران  بود. در بخش روش شناسي از روش كيفي اكتشافي و تحليل محتواي مقالات انجام شده در قلمرو دانشگاه كارآفرين استفاده شد. در بخش نخست با به كارگيري روش نمونه گيري هدفمند و مصاحبه نيمه ساختاريافته با هشت نفر از اعضاي  هيئت علمي دانشكده كارآفريني دانشگاه تهران  و چهار نفر از مديران شركت هاي مستقر در پارك علم و فناوري دانشگاه تهران مصاحبه صورت گرفت. در بخش تحليل محتوا  نيز مقالات داخلي و خارجي در قلمرو دانشگاه كارآفرين پس از جست وجو در بازه هاي زماني13971385 و 20151998 در پايگاه هاي اطلاعاتي مگيران، انساني، نورمگز، Google Scholar،Sciencedirect،Sage و Eric انتخاب شدند كه پس از سرند مقالات در مجموع، 30 مقاله به تحليل  نهايي راه يافت كه پس از خوانش مفاهيم اصلي آنها تلخيص و طبقه بندي شدند.  بر اساس يافته هاي پژوهش در مجموع، 184 مفهوم استخراج  شدند؛ در بخش مؤلفه هاي دانشگاه كارآفرين 11 مقوله محوري، 30 زيرمقوله  و 88  مفهوم، در بخش عوامل مؤثر بر دانشگاه كارآفرين 4 مقوله محوري، 12 زيرمقوله و 31 مفهوم استخراج  و دسته بندي و سپس، در قالب مدل شماتيك به تصوير كشيده شدند.