خوانش بصري گرافيك محيطي درفضاهاي شهري با تأكيد بر نقاشي ديواري، نمونه موردي: تهران

گرافيك محيطي به عنوان يكي از عوامل بصري در محيط هاي شهري امكانات مختلفي را براي تسهيل در امر ارتباط، ادراك محيط و همچنين ايجاد هويت بصري ب هكار م يگيرد؛ براي ارتقاي كيفيات بصري و افزايش غناي حسي ديداري در فضاهاي شهري از نمودهاي بصري همچون نقاشي ديواري كه يكي از شاخه هاي اصلي گرافيگ محيطي و از مؤلفه هاي بصري شهر است، بهره مي گيرد. لذا هدف از اين پژوهش اولوي تسنجي شاخص هاي گرافيك محيطي (نقاشي ديواري) توسط متخصصين و ارزيابي و رتب هبندي نقاشي هاي ديواري تهران در دو فضاي ميدان و خيابان بر اساس ديدگاه هاي است. در اين روش نقاشي هاي ديواري تهران در سه خوشه (ANP) شهروندان با استفاده از روش فرآيند تحليل شبكه (معيار) و بيست شاخص با استفاده از نرم افزار سوپرديسيژن توليد شد و نتايج بررسي هاي ميداني در نرم افزار مذكور مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته هاي تحقيق نشان م يدهد درخوشه موقعيت استقرار، شاخص مكان يابي مناسب اثر در خوشه ساختار بصري، شاخص تركيب رنگي مناسب و در خوشه معماري بنا و محيط پيرامون، شاخص تناسب موضوع و محتواي اثر با محيط، بيشترين امتياز را نسبت به ساير شاخص هاي گروه خود از ديدگاه متخصصين داشته اند. براساس نتايج تحليلي مشاهده مي شود بين نقاشي هاي ديواري كه در خيابان و ميدان واقع شده تفاو تهايي وجود دارد؛ در فضاهاي مكث (ميدان) ميزان خوانش مخاطبان (عابرين پياده) از جزئيات و تناسبات اجزاء تركيبات رنگي و موضوع آثار نسبت به فضاهاي تردد (خيابان) بيشتر است و مردم سريع تر پيام هاي بصري و محتواي ديوارنگاري ها را دريافت مي كنند. نقاشي هاي ديواري كه با توجه به معماري بنا، فرم و شكل زمينه اجرا شده و در چند سطح و در راستاي غير ممتد قرار گرفته اند موجب پويايي و تنوع بصري در محيط شده و نظر بيشتر مخاطبان را نسبت به ساير آثار به خود جذب كرده اند.