طراحي الگوي سازمان پيش‌كنش در نيروي انتظامي جمهوري اسلامي ايران (مورد مطالعه: فرماندهي انتظامي استان فارس)

زمينه و هدف: پيش‌كنش بودن سازمان‌ها ضرورت دنياي در حال تغيير است و از آنجايي كه نيروي انتظامي جمهوري اسلامي ايران بايد بتواند با پيش‌بيني آينده از وقوع مشكلات جلوگيري كرده و پيشرو انجام تغييرات براي ساختن آينده‌اي مطلوب باشد، پژوهش حاضر با هدف تعيين ميزان پيش‌كنشي مطلوب نيروي انتظامي جمهوري اسلامي ايران انجام شد. روش: روش پژوهش كمّي، هدف پژوهش كاربردي و نوع پژوهش توصيفي پيمايشي بود. جامعه آماري پژوهش 200 نفر از كاركنان فرماندهي انتظامي استان فارس بودند كه بر اساس روش سرشماري 200 پرسشنامه توزيع و 199 پرسشنامه جمع‌آوري شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته بود، روايي پرسشنامه با روش روايي صوري و محتوا تأييد شد. پايايي پرسشنامه از طريق محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ 0.8 به‌دست آمد. روش آماري تحليل داده‌ها، كنترل فازي بود. يافته‌ها:يافته‌هاي پژوهش نشان داد وضعيت مطلوب براي داشتن يك سازمان پيش‌كنش در نيروي انتظامي جمهوري اسلامي ايران از تركيب ابعاد روابط انساني، سيستم باز، فرآيند داخلي و اهداف عقلائي حاصل مي‌شود. همچنين در فرماندهي انتظامي استان فارس در ابعاد روابط انساني و سيستم باز، وضعيت موجود پيش‌كنشي بيشتر از حد نياز است. در ابعاد اهداف عقلايي و فرآيند داخلي، وضعيت موجود پيش‌كنشي كمتر از ميزان مورد نياز است.  نتايج: سطح مطلوب پيش‌كنشي نيروي انتظامي جمهوري اسلامي ايران 91.5 از 100 بود وبا توجه به اينكه در فرماندهي انتظامي استان فارس در همه ابعاد، وضعيت موجود، مطابق با وضعيت مطلوب نيست اين نتيجه حاصل مي‌شود كه در اين سازمان ضعف در پيش‌كنشي وجود دارد.